نوع آوا:

آوای بیرونی

نشانه معناشناسی آوایی:

مد متصل

 

معنای ظاهری:

و دست خود را بیرون کشید و ناگهان براى تماشاگران سپید [و درخشنده‏] بود.

 

معنای زایشی:

و دست خود را بیرون کشید و ناگهان برای تماشاگران به شدت سپید و درخشان بود.

 

 

همچنین مد موجود در واژه «السَّمَاءِ» و «مَاءَ» در آیه:N وَ أَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءَ بِقَدَرٍ فَأَسْکَنَّاهُ فىِ الْأَرْضM^[289] « و از آسمان، آبى به اندازه [معین‏] فرود آوردیم، و آن را در زمین جاى دادیم» فاصله آسمان و مسیر طولانی که آب طی می کند تا به زمین برسد را به تصویر می کشد؛ به عبارت دیگر به عقیده نگارنده مد موجود در این دو واژه سبب امتداد صوت و کشش آوای واژه می گردد و این مفهوم را در ذهن مخاطب تداعی می کند که آب برای رسیدن به زمین باید مسافت طولانی را بپیماید.
ج) مد منفصل:. مانند: قالوا إنّا- إنّا أنزلناه- فى أیّام- کشش «مد منفصل» در مراتب قصر^[۲۹۰]، فوق قصر^[۲۹۱]، توسط و فوق توسط جایز مى‏باشد^[۲۹۲]. به عنوان نمونه در آیه:N إِذَا أَرَدْنَاهُ أَن نَّقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونM^[293] «ما وقتى چیزى را اراده کنیم، همین قدر به آن مى‏گوییم: «باش»، بى‏درنگ موجود مى‏شود» که کشش و امتداد صوت در «اذا» شامل همه زمان ها می شود. به بیان روشن تر در واقع مد موجود سبب امتداد آوا در واژه می گردد و این امتداد تداعی کننده نوعی شمولیت در زمان است.

 

إِذَا أَرَدْنَاهُ أَن نَّقُولَ لَهُ کُن فَیَکُون

 

نوع آوا:

آوای بیرونی

نشانه معناشناسی آوایی:

مد منفصل

 

معنای ظاهری:

ما وقتى چیزى را اراده کنیم، همین قدر به آن مى‏گوییم: «باش»، بى‏درنگ موجود مى‏شود.

 

معنای زایشی:

ما وقتی چیزی را در هر زمانی اراده کنیم همین قدر به آن می گوییم باش، بی درنگ
موجود می شود.

 

 

د) مد لازم و مد عارضی: اگر سبب مد، سکون لازم باشد، یعنى به خاطر وقف ایجاد نشده باشد و در رسم الخط قرآن به وسیله «جزم» یا «تشدید» مشخص شده باشد، موجب «مد لازم» مى‏گردد. مانند: ءالان- ضالّین- ص- دابّه. کشش مد لازم را به مقدار «طول» دانسته‏اند^[۲۹۴].
به عنوان نمونه در آیه:N وَ فی‏ خَلْقِکُمْ وَ ما یَبُثُّ مِنْ دابَّهٍ آیاتٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونM ^[۲۹۵] «و در آفرینش خودتان و آنچه از جنبنده پراکنده مى‏گرداند، براى مردمى که یقین دارند نشانه‏هایى است» وجود مد در واژه«دابّه» که سبب کشش آوا می شود، نشانه ای از کثرت جنبندگان می باشد.

 

وَ فی‏ خَلْقِکُمْ وَ ما یَبُثُّ مِنْ دابَّهٍ آیاتٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُون

 

نوع آوا:

آوای بیرونی

نشانه معناشناسی آوایی:

مد لازم