۳/۱۷۸

 

۳/۷۲

 

۴/۹

 

۸/۶۱

 

 

 

۱۹۸۴

 

۳/۱۷۷

 

۵/۷۴

 

۱۰

 

۴/۵۷

 

 

 

۱۹۹۱

 

۴/۱۸۰

 

۷۵

 

۱۰

 

۶۲

 

 

 

آمادگی بی هوازی
بازیکنان فوتبال به تولید بازده توانی بالا ، نیاز فراوانی دارند و گاهی ناگزیرند که این توان را پس از استراحت کوتاهی دوباره به کار گیرند. شکسته شدن فسفاژن های پرانرژی موجود در عضلات همراه با گلیکولیژی بی هوازی، کمک می کند تا توان بیشینه بازیکن گسترش یابد. در شروع تمرین و ورزش، این مواد (ATP کراتین فسفات و گلیکوژن) برای سوختن در عضله به کار می روند و به تولید کار غیرهوازی زیاد می انجامند. برآورد نیاز بی هوازی بازیکن معمولا، دشوارتر است. معمول ترین روش اندازه گیری آن، بهره گیری از اندازه گیری های مربوط به اسید لاکتیک خون است. اگر سطح و شدت بازی، به ویژه در نیمه اول بالاتر باشد، واکنش های لاکتیکی شدیدتری در پی می آید .تفسیر نتایج اسیدلاکتیک باید با دقت و نیز با در نظر گرفتن ارتباط زمان نمونه گیری با زمان آخرین مورد فعالیت شدید در حین بازی صورت گیرد. اگرچه مقادیر یاد شده نسبتاً خوب و مناسب است، اما این ارقام احتمالا کمتر از میزان سهم واقعی بی هوازی، برآورد شده اند. این مقادیر، سهم سیستم بی هوازی را در تأمین انرژی فوتبالیست ها در حد متوسط نشان می دهند. به بیان دیگر، در برخی از رشته ها سطح لاکتات خون به بالاتر از ۱۵ میلی مول در لیتر نیز می رسد و در شماری از رشته های دیگر نیز ممکن است کمتر از مقادیر مربوط به فوتبال باشد. به هر روی، مطالعه مطالب مربوط به تمرین های متناوب و آگاهی از جزئیات بیشتر درباره مصرف انرژی در این نوع از فعالیت های بدنی ضروری و سودمند است.

ضربان قلب در فوتبال
ضربان قلب، شاخص مفیدی برای سنجش فشار فیزیولوژیکی کلی در جریان بازی است. در گذشته برای ثبت ضربان قلب به هنگام مسابقه های دوستانه یا رقابت های تدارکاتی، از تله متری رادیویی موج بلند (وسیله سنجش ضربان قلب از راه دور) استفاده می شد. به تازگی، دستگاه تله متری رادیویی موج کوتاه نیز اختراع شده است. در این زمینه، مشاهدات عموماً تأیید می کنند که فشار وارد بر سیستم قلبی – عروقی به هنگام «مسابقه – بازی» نسبتاً زیاد است، اما در جریان مسابقه، نوسانات چندانی ندارد. برخی از پژوهشگران گزارش کرده اند که ضربان قلب برای ۶۶ درصد از زمان بازی، تقریباً ۷۷ درصد از ضربان قلب دامنه (ضربان قلب بیشینه، منهای ضربان قلب استراحتی) است. در بیشتر زمان باقی مانده، ضربان قلب بالای این مقدار است.
شمار ضربان قلب (تواتر قلبی) با مقدار کار فرق می کند و از این رو، ممکن است تواتر قلبی برای بازیکنان پست های مختلف بازی و نیز در دو نیمه بازی با هم تفاوت داشته باشند. شماری از پژوهندگان میانگین ۱۵۵ ضربه در دقیقه را برای مدافع میانی و مدافع کناری، ۱۷۰ ضربه در دقیقه را برای بازیکن خط میانی و ۱۶۸ و ۱۷۱ ضربه در دقیقه را برای دو مهاجم گزارش کرده اند. این الگو رابطه نزدیکی با مسافتی دارد که هر بازیکن در طول مسابقه می پیماید. همین گروه از پژوهشگران، مقدار میانگین را برای یک تیم دانشگاهی بلژیک، در یک مسابقه دوستانه، ۱۶۹ ضربه در دقیقه برای نیمه اول و ۱۶۵ ضربه در دقیقه برای نیمه دوم گزارش کرده اند. بار دیگر باید یادآور شد که پاسخ های فیزیولوژیکی حاکی از کاهش مقدار کار در نیمه دوم بازی است. این نتایج با بررسی هایی که درباره مسابقات تیم های مختلف، از جمله تیم های دانشجویی انگلستان انجام شده، به تأیید رسیده است. در چندین گزارش، برای برآورد بارگیری متابولیکی به هنگام مسابقه – بازی، از ضربان قلب در حین بازی استفاده شده است. بیشتر برآوردها نشان می دهند که شدت فعالیت در بازی فوتبال تقریباً ۷۵ تا ۸۰ درصد VO2max است. جدول ۲-۲- (قراخانلو۱۳۸۷) با توجه به مطالعات انجام گرفته میانگین ضربان قلب بازیکنان را در جریان فوتبال نشان می دهد .
جدول ۲-۲. ارزش های میانگین ویژه ضربان قلب (تعداد در دقیقه) در جریان فوتبال

 

 

مطالعات

 

ضربان قلب

 

موقعیت مسابقه – بازی

 

 

 

سلیگر

 

۱۶۰

 

روش ۱۰ دقیقه بازی

 

 

 

سلیگر

 

۱۶۵

 

روش ۱۰ دقیقه بازی

 

 

 

ریلی

 

۱۵۷

 

مسابقه های تمرینی

 

 

 

اگوشی و همکاران

 

۱۶۱

 

مسابقه دوستانه (۹۰ دقیقه)