• Ibid ↑

 

• Twelfth Annual Report of the International Criminal Tribunal for the Prosecution of Person Responsible for Genocide and Other Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of Rwanda and Rwandan Citizens Responsible for Genocide and Other Such Violations Committed in the Territory of Neighbouring States between 1 January and 31 December 1994, Aug.21, 2007, UN Doc. A/62/284-S/2007/502, para. 63. Available at: http://www.unictr.org/Portals/0/English/AnnualReports/s-2007-502-e.pdf (Last Visited 2 January 2014) ↑

 

• Letter dated 22 May 2012 from the President of the International Criminal Tribunal for Rwanda addressed to the President of the Security Council, op.cit ↑

 

• به همین دلیل تاکنون دادگاه بین المللی کیفری برای روآندا با تعداد معدودی از درخواست های ارجاع پرونده به محاکم داخلی روآندا موافقت نموده است. موافقت هم منوط به رعایت شرایطی است که در هر مورد دادگاه در احکام صادره به آن ها تصریح می نماید. برای نمونه رجوع شود به:
  
  “J.Uwinkindi Pastor, Nyamata", 9 July 2010, Chamber III, Letter dated 22 May 2012 from the President of the International Criminal Tribunal for Rwanda addressed to the President of the Security Council, S/2012/349, p. 29, Available at: http://www.unictr.org/portals/0/English/FactSheets/Completion_St/S-2012-349.pdf (Last Visited 2 January 2014) ↑

 

• در مجموع پرونده ده متهم به بوسنی و هرزه گوین، دو متهم به کرواسی و یک متهم به صربستان ارجاع داده شدند. درخواست برای ارجاع پرونده چهار متهم هم به دلیل شدت جرایم اتهامی و سنگینی مسئولیت آن ها رد شد. در رابطه با سیزده متهم ارجاع شده، دادرسی های علیه دوازده نفر به اتمام رسید و دادرسی علیه یک نفر منوط به رسیدگی نهایی پرونده دیگر است. نظارت بر این پرونده با همکاری سازمان امنیت و همکاری اروپا توسط دادگاه بین المللی کیفری برای یوگسلاوی سابق تداوم دارد.
  Letter dated 23 May 2011 from the President of the International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991, Addressed to the President of the Security Council, S/2012/354, para. 49, 50, 51. Available at: http://www.icty.org/tabs/14/2 (Last Visited 2 January 2014) ↑

 

• Rome Statute of International Criminal Court, op.cit, Art. 17, Issues of Admissibility ↑

 

• Rome Statute of International Criminal Court, op.cit, Art. 20(3)(a)(b), Ne bis in idem ↑

 

• Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, p. 123 ↑

 

• Externalization ↑

 

• Ibid, pp. 123-24 ↑

 

• Ibid, p. 124 ↑

 

• Gacaca ↑

 

• مردم تی مور شرقی جرم را یک تخطی از ارزش های زندگی می بینند. زیرا جرم موجب عدم تعادل در ارزش ها می شود و جبران خسارت مناسب باید با هدف اعاده این تعادل صورت گیرد به طوری که باعث استقرار مجدد نظام اجتماعی شود. چنین اعاده ای مستلزم سازش بین قربانیان و مجرمان است. برای رسیدن به سازش مجرمان باید به طور علنی به خطاهایشان اقرار نموده و عذرخواهی نمایند و رضایت قربانی را به دست آورند. یک سازش موفق مستلزم این است که اختلاف حل شود و هردو طرف وارد یک رابطه مسالمت آمیز شوند. اگر سازش محقق نشود به اعتقاد مردم تی مور شرقی عدم تعادل ناشی از جرم هم چنان به قوت خود باقی خواهد ماند و خیر و سعادت جامعه در معرض تهدید قرار خواهد گرفت. به نظر این افراد پرداخت غرامت به قربانی و خانواده قربانی از سوی مجرم در ازای جرم ارتکابی یک جبران خسارت عادلانه است. در مقابل از نظر آنان مجازات حبس نمی تواند عادلانه باشد زیرا یک زندانی از آب و غذا و مکان مجانی بهره مند خواهد شد و در بسیاری از موارد از جبران خسارت و پرداخت غرامت معاف خواهد شد.
  Combs, Nancy. Amoury, “Procuring Guilty Pleas for International Crimes: The Limited Influence of Sentencing Discount“, Vanderbilt Law Review, Vol.59, 2006, pp .130-32 ↑

 

• Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, p. 128 ↑

 

• طبق بند یک ماده ۹ اساسنامه دادگاه بین المللی کیفری برای یوگسلاوی سابق، این دادگاه و محاکم ملی، برای تعقیب اشخاص متهم به نقض های سنگین حقوق بشردوستانه بین المللی ارتکابی در سرزمین های یوگسلاوی سابق از یک ژانویه ۱۹۹۱، صلاحیت متقارن دارند. اما طبق بند دو این ماده، صلاحیت دادگاه بر صلاحیت محاکم ملی اولویت دارد. در هر مرحله ای از رسیدگی، دادگاه می تواند از محاکم ملی تقاضای رسمی مبنی بر تسلیم پرونده به دادگاه بین المللی را نماید. از این ماده به عنوان اولویت صلاحیتی دادگاه بر محاکم ملی کشورها تعبیر می گردد. در ماده ۸ اساسنامه دادگاه بین المللی کیفری برای روآندا نیز با نصی مشابه به این اولویت صلاحیتی اشاره شده است.
  Statute of International Criminal Court for Yugoslavia, Art. 9, op.cit; Statute of the International Criminal Tribunal for Rwanda, op.ci, Art. 8 ↑

 

• Statute of the Special Court for Sierra Leone, Art. 8(2). Available at: http://www.sc-sl.org/DOCUMENTS/tabid/176/Default.aspx (Last Visited at 13 January 2013) ↑

 

• “The Promises of International Prosecution“, op.cit, pp. 1974-75 ↑

 

• یافته های یک تحقیق میدانی در سارایوو حاکی از این است که مردم این شهر با این که خود را قربانی جرایم ارتکابی در بحران یوگسلاوی سابق در دهه ۹۰ می دانند، اما معتقدند که دادگاه بین المللی کیفری برای یوگسلاوی سابق نتوانسته به اهداف مدنظر(مکافات و بازدارندگی) دست یابد.
  Ivkovic, Sanja.Kutnjak, Hagan, John, “The Politics of Punishment and the Siege of Sarajevo: Toward a Conflict Theory of Perceived International (In) justice“, Law & Society Review, Vol.40, No.2, 2006, p. 369 ↑

 

• “The Promises of International Prosecution“, op.cit, pp. 1975-1980 ↑

 

• Beresford, Stuart, “Unshackling the Paper Tiger - the Sentencing Practices of the Ad Hoc International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia and Rwanda“, International Criminal Law Review, Vol.l, No.1 and 2, 2001, pp. 54, 89-90 ↑

 

• برای اطلاع بیشتر از میانگین مدت مجازات های حبس صادره توسط محاکم بین المللی رجوع شود به:
  Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, pp. 55-58 ↑

 

• Ibid, pp. 161-163
  برای اطلاع در خصوص مزایای وجود یک دستورالعمل و راهنما در تعیین مجازات در محاکم بین المللی رجوع شود به:
  Beresford, op.cit, pp. 82-86 ↑

 

• Ibid, pp. 84-85 ↑

 

• برخی معتقدند که محدود بودن رسیدگی به جرایم معدودی از افراد به عنوان نمونه و الگو برای سایرین با نظریه های بازدارندگی قابل توجیه است، اما با نظریه های مکافات محور قابل توجیه نیست. زیرا طبق نظریه اخیر هر مجرمی برای جرم ارتکابی باید محاکمه شود. این در حالی است که طبق نظریه بازدارندگی هم قطعیت مجازات یک عامل مؤثر برای بازدارندگی بر مبنای محاسبات یک کنشگر عقلانی است و قطعیت مجازات هم زمانی تحقق می یابد مجرم برای جرم ارتکابی حتماً مجازات شود. در پاسخ به این استدلال باید گفت که در فرایند انتقال با رسیدگی های معدود، قطعیت مجازات هم تحلیل می رود. پس نمی توان مدعی سازگاری رسیدگی های کیفری در فرایند انتقال با نظریه بازدارندگی شد. برای مطالعه بیشتر در این زمینه رجوع شود به:
  Aukerman, op.cit, p. 61 ↑

 

• برای نمونه می توان به آمار بالای متهمان به نسل کشی در روآندا اشاره نمود که دولت این کشور را مجبور به استفاده از سازوکارهای سنتی در رسیدگی به این جرایم نمود. ↑

 

• Rome Statute of the International Criminal Court, Art. 13(b). Available at: http://www.icc-cpi.int/ (Last Visited at 23 January 2013) ↑

 

• Rome Statute of the International Criminal Court, op.cit, Art. 13© and 15 ↑

 

• برای نمونه می توان به ماده ۵۳ اساسنامه دیوان بین المللی کیفری اشاره نمود. طبق این ماده دادستان می تواند در مواردی که منافع عدالت ایجاب می نماید، از تصمیم برای شروع به تعقیب خودداری نماید. با توجه به مفاد این ماده دست دادستان برای تفسیر واژگان منافع عدالت باز است. برای توضیح بیشتر رجوع شود به بحث عفو در دیوان بین المللی کیفری در بخش سوم رساله . ↑

 

• Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, p. 152; Danner, Allison. Marston, “Enhancing the Legitimacy and Accountability of Prosecutorial Discretion at the International Criminal Court”, American Journal of International Law, Vol.97, 2003, p. 521; Olasolo, Hector, “The Prosecutor of the ICC before the Initiation of Investigations: A Quasi-Judicial or a Political Body?“, International Criminal Law Review, Vol.3, No.2, 2003, p. 105 ↑

 

• Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, p. 152 ↑

 

• Plea Bargaining ↑

 

• در رابطه با منشأ توافق های متهم و دادستان اختلاف نظر وجود دارد. برخی بر این اعتقاد هستند که این توافق ها که جلوه ای از توافقی شدن آیین دادرسی کیفری هستند، برای اوّلین بار در قرن سیزدهم در قلمرو عدالت کیفری فرانسه و اسپانیا به رسمیت شناخته شده است. سپس در قرن شانزدهم میلادی نظام عدالت کیفری انگلستان به استفاده از این روش روآورد. نیازپور، امیرحسن، توافقی شدن آیین دادرسی کیفری، نشر میزان، چاپ اول، بهار ۱۳۹۰، ص. ۲۴ ↑

 

• Ibid, pp. 163-4 ↑

 

• Prosecutor v. Paul Bisengimana, Case No. ICTR-00-60-T, Judgment and Sentence, para. 126, 136-138 (ICTR Trial Chamber, April 13, 2006), International Criminal Court for Rwanda. Available at:
  http://www.unictr.org/tabid/128/Default.aspx?id=20&mnid=4 (Last Visited at 12 November 2013) ↑

 

• Prosecutor v. Du Sikirica, Damir Do (En Dragan Kolunzija), Case No. IT-95-8-S, Sentencig Judgment, para. 175 and 186 (ICTY Trial Chamber, November 13, 2001) International Criminal Court for Yugoslavia. Available at: http://www.icty.org/case/sikirica/4 (Last Visited at 12 November 2013) ↑

 

• از جمله مزایای دیگر این توافق ها به نظر حامیانش کوتاه نمودن روند رسیدگی و کاهش هزینه های تحقیق از جرایم و مبری نمودن شهود از ارائه دلیل برای اثبات اتهام ها ذکر شده است. برای اطلاع بیشتر در این زمینه رجوع شود به:
  Prosecutor v. Stevan Todorovic, Case No. IT-95-9/1-S, Sentencing Judgment, para. 80 (ICTY Trial Chamber, July 31, 2001), International Criminal Court for Yugoslavia. Available at: http://www.icty.org/case/todorovic/4 (Last Visited at 12 November 2013) ↑

 

• این در حالی است که در مقابل، برخی از آثار التیام بخش محاکمه برای قربانیان دفاع می نمایند و معتقدند که محاکم کیفری فرصتی برای قربانیان جهت بازگویی جرایم ارتکابی علیه آن ها و کمک به کشف حقیقت است. بنابراین اگر یکی از اهداف محاکمه این است که قربانیان مجازات وارده بر مجرمان را ببینند و به این ترتیب به نیازهای آن ها پاسخ داده شود باید به آن ها نقش فعّالی در احراز مجرمیت متهمان داده شود نه این که با بهره گرفتن از این توافق ها نقش قربانیان را در محاکم بین المللی کمرنگ نمود. ↑

 

• برای توضیح بیشتر از نمونه های اعمال این فرایند در محاکم بین المللی کیفری رجوع شود به:
  Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, pp. 165-69 ↑

 

• برای نمونه بعد از نسل کشی ارمنی ها بین سال های ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۷ و بعد از این که تلاش ها برای مجازات عاملان این واقعه به جایی نرسید، خود ارامنه اقدام به اجرای عدالت از طریق انتقام گیری کردند. به طوری که اقدام به ترور اتباع ترک در آلمان در بین سال های ۱۹۲۱ الی ۱۹۲۲ نمودند. این انتقام گیری از طریق الحاق ارامنه به ارتش قفقاز روسیه نیز صورت گرفته که منجر به تصرف چندین ایالت در شرق ترکیه شد که جمعیت ارامنه این ایالات طی نسل کشی های صورت گرفته اغلب نابود شده بودند.
  Cassese, “Reflections on International Criminal Justice“, op.cit, p. 3 ↑

 

• First Annual Report of the International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia, para. 15, op.cit ↑

 

• Prosecutor v. Drazen Erdemovic, para. 58, op.cit ↑

 

• Prosecutor v. Momir Nikolic, Sentencung Judgement, Case No IT-02-60/1-S, para. 60. Available at http://www.icty.org/cases/nikolic/4 (Last Visited at 12 November 2013) ↑

 

• Danner, Allison, Marston, Martinez, Jenny.S, “Guilty Associations:Joint Criminal Enteprise, Command Responsibility, and the Development of International Criminal Law“, California Law Review, Vol.93, 2005,p. 95 ↑

 

• Ibid ↑