جدول ۴-۱۴: ضرایب رگرسیونی مؤلفه های پیش بینی کننده نمرات خودارزشیابی دانشجویان

با توجه به اطلاعات مندرج در جدول ۴-۱۴، می توان گفت که سبک مدیریت تعاملی، پیش بینی کننده مناسبی برای تعیین میزان خودارزشیابی دانشجویان است. با توجه به اینکه میزان t در سطح ۰۵/. برای سبک مدیریت مداخله ای و غیرمداخله ای معنی دار نیست، لذا می توان گفت که این سبک ها پیش بینی کننده مناسبی برای خودارزشیابی دانشجویان نیستند.
فصل پنجم:
بحث ونتیجه گیری

۵-۱ نتایج

مهم ترین نتایج حاصل از تحلیل داده ها عبارتند از:
از دیدگاه دانشجویان، اساتید به چه میزان از سبک مدیریت غیرمداخله ای، استفاده می کنند؟
بر اساس اطلاعات مندرج در جدول ۴-۵-۲، می توان گفت میزان استفاده اساتید از سبک مدیریت غیر مداخله ای کم بوده است. نتایج این پژوهش با یافته های پژوهش هوس بیگی، کرامتی، احمدی (۲۰۱۱)، سماوی، رضایی مقدم و برداران (۱۳۸۷)، و پژوهش نادری و همکاران (۱۳۸۹) هم خوان است. به عنوان نمونه هوس بیگی و همکاران (۲۰۱۱) طی پژوهشی در دانشگاه های دانشگاههای علامه طباطبائی و تهران، نشان دادند که آزادی عمل دانشجویان در سطح پایینی بوده است. همچنین نادری و همکاران (۱۳۸۹) نشان دادند که عدم مشارکت دادن دانشجویان در بحث از سوی اساتید، یکی از مشکلات موجود آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی بندرعباس بوده است.
در تبیین این نتیجه می توان گفت به نظر می رسد یکی از دلایل، محدودیت زمانی باشد. در واقع مشارکت دادن دانشجویان در جریان تدریس و مبنا قرار دادن دیدگاه آن ها، اگر چه موجب تعمیق یادگیری و بهبود کیفیت فعالیت های آموزشی می گردد اما محدودیت زمانی در عمل امکان دانشجومحوری را در جریان تدریس محدود می سازد و امکان تحقق رویکرد غیر مداخله ای را دشوار می سازد.
یکی دیگر از دلایل پایین بودن میزان استفاده اساتید از سبک مدیریت غیرمداخله ای، می تواند ناشی از تمرکزگرایی نسبتاً بالا در برنامه ریزی های درسی و آموزشی باشد. در واقع اساتید طبق برنامه ریزی های از پیش تعیین شده موظف هستند که سرفصل ها و مطالب درسی مشخصی را تدریس نماید. چنین شرایطی با رویکرد مدیریت غیرمداخله ی در تضاد است که طی آن دانشجویان باید تعیین کنندگان اصلی فعالیت های یاددهی – یادگیری باشند.
از دیدگاه دانشجویان، اساتید به چه میزان از سبک مدیریت مداخله ای، استفاده می کنند؟
بر اساس اطلاعات مندرج در جدول ۴-۶-۲ می توان گفت که از دیدگاه دانشجویان، اساتید دانشگاه زیاد از سبک مدیریت مداخله ای استفاده می کنند. نتایج این پژوهش با یافته های پژوهش عارفی و همکاران (۱۳۹۰)، سماوی و همکاران (۱۳۸۷)، و شعبانی ورکی و حسینقلیزاده (۱۳۸۵) هم خوان است که نشان دادند میزان دانشجومحوری در دانشگاه ها در سطح پایین و در عوض میزان استادمحوری در سطح بالایی می باشد.
در تبیین این یافته می توان گفت شاید یکی از دلایل استفاده از مدیریت مداخله ای مربوط به تجربه تحصیل خود اساتید باشد. چون اگر اساتید در دوران تحصیل خود، بیشتر با سبک های تدریس مستقیم و مدیریت مداخله ای مواجه بوده اند و لذا با سبک مدیریت مداخله ای آشنایی بیشتری داشته و از چنین روشی در مدیریت کلاس خود استفاده نمایند.
از دیدگاه دانشجویان، اساتید به چه میزان از سبک مدیریت تعاملی استفاده می کنند؟
بر اساس اطلاعات مندرج در جدول ۴-۷-۲ می توان گفت که از دیدگاه دانشجویان، میزان استفاده اساتید از سبک مدیریت تعاملی کم بوده است. این نتایج همسو با یافته های هوس بیگی و همکاران (۲۰۱۱)، سماوی و همکاران (۱۳۸۷)، و نادری و همکاران (۱۳۸۹) است.
در تبیین این یافته می توان به دلایلی همچون محدودیت زمانی، شیوه چیدمان و آرایش کلاس، ظرفیت و آستانه تحمل متفاوت مدرسان، و نتیجه گرایی به جای فرایندگرایی اشاره کرد.
بین دیدگاه دانشجویان در زمینه میزان استفاده اساتید از سبک های مختلف مدیریت کلاس، تفاوت معنی داری وجود دارد.
بر اساس اطلاعات جدول ۴-۸ می توان گفت که از دیدگاه دانشجویان میزان استفاده از سبک مدیریت مداخله ای به طور معنی داری بالاتر از دو سبک دیگر بوده است. این نتایج هم سو با یافته های هوس بیگی و همکاران (۲۰۱۱)، سماوی و همکاران (۱۳۸۷)، و نادری و همکاران (۱۳۸۹) است. همان گونه که در بحث پیرامون یافته های قبلی اشاره شد، دلایلی همچون زیاد بودن تعداد دانشجویان و کمبود امکانات و تجهیزات آموزشی ممکن است موجب شده باشد که اساتید گرایش بیشتری به سبک مدیریت مداخله ای داشته باشند.
بین دیدگاه دانشجویان پیرامون میزان استفاده اساتید از سبک های مختلف مدیریت کلاس، برحسب دوره تحصیلی، سال تحصیل و رشته تحصیلی، تفاوت معنی داری وجود دارد.