دنبال کردن افراد برجسته در رشته خبری تخصصی، دنبال کردن اخبار سازمان‌ها و موسسات علمی‌‌، ژورنال‌ها روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها می‌تواند باعث شود تا روزنامه‌نگاران زودتر در جریان خبرهای مهم قرار گیرند. جالب اینکه گاهی اوقات دنبال کردن برخی افراد - به ویژه در رشته‌های علمی‌- باعث خواهد شد تا روزنامه نگاران حتی با وجود قوانین سختگیرانه انحصار انتشار اولیه خبر برای ژورنال‌های علمی‌زودتر در جریان کشفیات افراد قرار گرفته و فرصت بیشتری برای تحقیق در باره آن به دست آورند.

برخی از کارشناسان در حال حاضر ۴ کارکرد اصلی برای توییتر در روزنامه‌نگاری قایل هستند. نخست، اطلاع سریع‌تر از اخبار مهم، دوم، ترتیب دادن گفتگوهای کوتاه و گرفتن وقت مصاحبه‌‌، سوم، مطمئن شدن نسبت به صحت رویدادها و در نهایت اطلاع رسانی کارهای انجام شده‌.
به نظر می‌رسد توییتر به سرعت در حال تبدیل شدن به سیستم تلگرافی جدیدی در دنیای اینترنت و جهان آنلاین است که زندگی همه و به طور خاص روزنامه‌نگاران را تغییر می‌دهد. روش‌های جدیدی که با کمک فناوری‌های نوینی چون مایکرو بلاگینگ ایجاد شده شاید منبع جدید و معتبرتری نسبت به بلاگ‌ها ایجاد کند.
توییتر هنوز در حال رشدی سریع است و اگر به آفت دیگر شبکه‌های اجتماعی مبتلا نشود و حضور کاربران ظاهری - که فاقد فعالیت‌های منظم در شبکه هستند - آن را تبدیل به محیطی فربه و کم کار نکند، احتمالا در آینده نقش مهم تری بر عهده خواهد گرفت.

۲-۲۳- اﻣﻨﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ:

برای دانستن تعریف و درک درستی از نا امنی اجتماعی، ابتدا لازم است مفهوم امنیت اجتماعی مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. بدین جهت در این بخش، نخست مفهوم امنیت و سپس مبحث نا امنی مورد مطالعه و تحقیق قرار می‌گیرد. بایستی متذکر شد اولین و مهم‌ترین چیزی که بعد از تامین نیازهای اولیه مانند آب و غذا، ذهن انسان‌ها و حتی جانوران را به خود مشغول می‌کند، امنیت است.
امنیت منحصر به امنیت جایی نیست بلکه دارای مصادیق مختلفی است که می‌توان در این خصوص به امنیت فردی، جایی، مالی، اجتماعی و ملی اشاره کرد. (چلبی، ۲۰۵:۱۳۷۶)
امنیت در لغت به معنای مصون بودن از هر گونه تهدید و تعرض است. در فرهن لغات آکسفورد امنیت به معنای وضعیت و احساس (ایمن بودن است و ایمن بودن به معنای محافتظ در برابر خطر یا ترس، ایمنی در برابر تهاجم معنا شده است. به همین مقیاس نا امنی به معنای وجود تهدید و تعرض علیه فرد، جامعه یا کشور است. پس وقتی که یک فرد احساس نا امنی می‌کند این سوال مطرح می‌شود که ماهیت نا امنی چیست؟ پاسخ به این سوال می‌تواند موارد مختلف باشد: جنگ هسته‌ای، بیکاری، درآمد، جرم، فساد و انحرافات اجتماعی. نکته مهم آن است که بایستی دید مفهوم امنیت به چه مرجعی مربوط می‌شود؟ محیط بین‌المللی، ملی و داخلی، مشکلات و مسایل شهری و مشکلات اقتصادی، خانواده و یا احساس فردی و خوشبختی شخص؟ زیرا بر این مبنا می‌توان مرجع تهدید را مشخص و از آن تعریف مناسب ارائه داد؛ بنابراین از نظر لغوی نا امنی اجتماعی به معنی وجود تهدید و تعرض نسبت به جامعه و اجزا تشکیل دهنده آن شامل فرد، خانواده، گروه و هویت آن‌هاست. معنای اصطلاحی و عرفی امنیت شامل ابعاد مختلف و گوناگونی است و با شاخص‌ها و معیارهای متفاوتی تعریف و تقسیم‌بندی می‌شود. یک تقسیم‌بندی امنیت بر اساس شاخص مرجع امنیت است یعنی با تشخیص مرجع امنیت، موضوع آن را مشخص می‌نمائیم. به عنوان مثال اگر مرجع امنیت فرد باشد می‌گوئیم موضوع امنیت فردی است. معیار و شاخص دیگر تعیین مفهوم امنیت، ارزش‌هایی است که در معرض خطر قرار گرفته است. به عنوان مثال ارزش‌های موجود در امنیت ملی، استقلال، تمامیت ارضی و دفاع از سرزمین هستند. هر گاه این ارزشها به خطر می‌افتند، امنیت ملی به خطر افتاده است. یا مثلا ارزش‌های مطرح در امنیت مالی، پول، سرمایه و مال هستند و هر گاه این ارزش‌ها در معرض خطر قرار گیرند امنیت مالی به خطر افتاده است؛ لذا تعریف هر بعد از امنیت به مرجع و موضوعی اشاره دارد که امنیت با آن مرتبط است. مثلا وقتی می‌خواهیم امنیت فردی را تعریف و ماهیت آن را تبیین کنیم، به فرد و ارزش‌های مورد تهدید آن یعنی جان، سلامتی، حریم خصوصی و سایر متعلقات ارزشمند مورد نظر فرد اشاره داریم. پس امنیت فردی شامل حفظ و مصون نگهداشتن جان، مال، حریم خصوصی، و دیگر ارزش‌های مهم افراد است و نا امنی فردی شامل تهدید علیه جان، مال، سلامتی افراد و حریم خصوصی آن‌هاست. اما این که چه چیزی تهدید امنیتی محسوب می‌شود، بستگی به تعریف و مفهوم امنیت از نظر ما دارد. امنیت می‌تواند مراجع متعدد و گوناگون داشته باشد. مانند کشور، گروه‌های اجتماعی، افراد و محیط زیست که معمولاً پسوند ملی اجتماعی، انسانی و زیست محیطی دارند؛ لذا ارزش‌های در معرض خطر از یک طبقه و مرجع به مرجع دیگر متفاوت است و تهدیدات علیه آنها می‌تواند از منابع و منشاهای گوناگون و به اشکال متفاوت باشد. (چلبی، ۲۰۵:۱۳۷۶)
ترسیم نا امنی اجتماعی نیز از این منظر قابل تعریف و تمایز است یعنی نا امنی اجتماعی شامل تهدید علیه ارزش‌های موجود یک جامعه است. وقتی که یک جامعه از تامین حداقل امنیت برای یک زندگی قابل قبول و مطلوب ناتوان بوده و اعضای آن جامعه از سوی گروه‌ها و افراد منحرف، بزهکار و مجرم مانند و اوباش در معرض خطر و تهدید باشند، در واقع جامعه یاد شده نا امن است. پس جامعه زمانی مفهوم واقعی و امن دارد که حداقل محیط امن را برای اعضای خود جهت یک زندگی مناسب و مطلوب فراهم آورد؛ لذا اگر با جامعه‌ای مواجه باشیم که افراد در جهات مختلف دچار نگرانی و اضطراب بوده و جرم و بزهکاری در آن نرخ بالائی داشته باشد، افراد در خانه و خانواده و در خیابان، بوستان، سینما، در معرض تهدیدهای گوناگون قرار داشته باشند، اصطلاحا چنین جامعه‌ای نا امن و نا امنی اجتماعی در آن حاکم است. بنابراین امنیت اجتماعی در آن حاکم است. بنابراین امنیت اجتماعی از نظر اصطلاحی و عرف جامعه ما به حداقل امنیت لازم در جامعه برای یک زندگی عادی و معمولی و فقدان دغدغه خاطر جانی، مالی و ارزشی و اعتقادی اشاره دارد. این واژه در این جا به واژه امنیت عمومی نزدیک می‌شود. زیرا واژه امنیت عمومی بیشتر متناظر به فراهم نمودن امنیت اولیه و حداقلی برای آحاد مختلف جامعه است تا به دور از هر گونه دغدغه و نگرانی به زندگی و کسب و کار بپردازند. هر چند با آن متفاوت است. با توجه به مراتب مذکور و جهت ارائه تعریفی دقیق از نا امنی اجتماعی و تبیین و توضیح ابعاد و مبانی آن ذیلاً مفهوم و تعاریف موجود امنیت اجتماعی را در مکاتب و مکتوبات موجود بررسی و سپس تعریف منتخب ارائه می‌گردد.

۲-۲۴- ﻣﻔﻬﻮم وﺗﻌﺮﻳﻒ اﻣﻨﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‌:

در معادل سازی واژه «امنیت اجتماعی» ر ادبیات اجتماعی و انتظامی، مشکلاتی وجود دارد. در متون فارسی در ترجمه واژه مذکور از لاتین به فارسی، سه معادل بکار برده شده است که در واقع تفاوت‌های ماهوی با یکدیگر دارند با معادل و ترجمه فارسی تامین اجتماعی با ترجمه و معادل امنیت جامعگی با ترجمه و معادل فارسی امنیت اجتماعی هر یک از سه واژه فوق مفهوم و تعریف خاص خود را دارد. حدود و مرزبندی واژه‌های مذکور در منابع لاتین مشخص است ولی ترجمان آن به فارسی و تطبیق آن با مصادیق مورد اکنون به توضیح هر یک از واژه‌های مورد نظر در کشور با مشکلاتی مواجه است. می‌پردازیم.
تامین اجتماعی در واقع حکایت از حفظ فرد در مقابل خطراتی دارد که اجتماع آن را برای افراد رقم می‌زند. این مفهوم فرد را در مقابل خطراتی که سبب آن زندگی جمعی است همانند بیکاری، فقر، گرسنگی، عدم دسترسی به بهداشت، آموزش و پرورش و غیره حمایت می‌کند. در فرهنگ اکسفورد امنیت اجتماعی^[۱۶] به شرح زیر تعریف شده است. پول مستمری که دولت‌ها برای فقرا، بیکاران و بیماران پرداخت می‌کنند. پس این واژه در لاتین به معنای تامین اجتماعی و در معنای خاص تضمین اجتماعی کاربرد دارد.
امنیت جامعگی: این واژه برای اولین بار توسط تونیس ^[۱۷] بکار برده شد. مجموعه‌ای از افراد می‌داند که با یکدیگر دارای ارتباط چهره به چهره، مستقیم، عاطفی و دلسوزانه هستند که بالطبع چنین جمعی از تعداد معدودی از افراد تشکیل می‌شود. تونیس مصداق اجتماعی را خانواده، گروه دوستان، یک روستا، گروه قومی یا مذهبی نام می‌برد. در واقع منظور تونیس همان گمانیشافت و حفظ آن‌ ها از خطرات است. (چلبی، ۲۰۵:۱۳۷۶)
اینک با عنایت به تعاریف ارائه شده می‌توان دریافت که مفهوم امنیت اجتماعی در کشور و جامعه ما با هیچیک از تعاریف فوق انطباق کامل ندارد لذا باید به دنبال تعریفی بومی و با شاخص‌های موجود در جامعه خودمان باشیم تا در تبیین و بررسی موضوع تحقیق از تردید مفهومی اجتناب شود. جدول زیر مفهوم امنیت اجتماعی در ابعاد سه گانه آن را نشان می‌دهد:
جدول ۲-۱- مفهوم امنیت اجتماعی در ابعاد سه کانه