مارتین و همکاران (۲۰۰۵) در پژوهشی مقادیر آدیپونکتین را در آزمودنیهای چاق و لاغر بررسی کرده و نتیجهگیری کردند سطوح آن در افراد غیر لاغر دارای سطح پایینتری بود و آدیپونکتین به طور مثبتی با HDL-C و به طور منفی با انسولین، تریگلیسرید و LDL مرتبط بود و این ارتباطات با افزایش چاقی تقویت شد.که این موضوع توسط محققان دیگر نیز گزارش شده و به علاوه ارتباط آدیپوکتین با آمادگی بدنی، ترکیب بدن و چربیهای خونی نیز در چند پژوهش بررسیشد (۱۶۱).
فاتوروس و همکاران(۲۰۰۵) این مطالعه به بررسی اثرات انواع مختلف ورزش و بیتمرینی بر آدیپونکتین و لپتین پلاسمای مردان مسن پرداخته است. شرکتکنندگان پنجاه مرد ۶۵ تا ۷۸ ساله با شاخص توده بدنی ۲۸ تا۳۰ بودند. آنها به سه گروه تقسیم شدند. به گروه اول که ۱۴ نفر بودند ورزش با شدت کم، گروه دوم که ۱۲ نفر بودند ورزش با شدت متوسط و بالا داده شد و گروه سوم ۱۰ نفر که گروه کنترل بود هیچ برنامهای نداشتند. دوره تمرینی شش ماه بود. هفتهای سه روز و روزی ۶۰ دقیقه با دستگاه های بدنسازی مشابه و با شدتهای مورد نظر ورزش میکردند. دوره بیتمرینی نیز شش ماه بود. ازین افراد قبل از ورزش بعد از ورزش و بعد از دوره بیتمرینی خونگیری شد و آدیپونکتین لپتین و درصد چربی در آنها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تغییرات آدیپونکتین و لپتین با تغییرات شدت ورزش متغییر است و اندازه پاسخ انها وابسته به شدت ورزش میباشد. بعد از دوره بیتمرینی نیز مقادیر لپتین و آدیپونکتین نیز تغییرکرد و نزدیک به زمان قبل ورزش رسید (۱۹۹).
چامیندی و همکاران (۲۰۰۵) پژوهشی روی تجزیه تحلیل چربی و مقادیر آدیپونکتین و بیان گیرنده های آن در عضله اسکلتی طی فعالیت ورزشی انجام دادند. در این پژوهش به ده نفر تمرینات ورزشی با ۵۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی به مدت دو ماه و در هر هفته ۳ جلسه و در هر جلسه ۱۲۰ دقیقه دادند. پس از خونگیری قبل و بعد از تمرینات نتایج نشان داد که تغییرات آدیپونکتین با تغییرات محرک جذب اسیدهای چرب آزاد ارتباط معنیداری نداشت. هرچند غلظت آدیپونکتین پلاسما در عضله به وفور افزایش یافت و مقادیر اسیدهای چرب آزاد و اکسیداسیون چربی کاهش یافت اما افزایش غلظت آدیپونکتین با محرکهای جذب اسیدهای چرب آزاد و اکسیداسیون چربی تنظیم نشده بود (۲۰۰).
جوریما و همکاران (۲۰۰۶) در پژوهشی به مطالعه پاسخ آدیپونکتین و لپتین پلاسما تنها در یک جلسه ورزشی روی مردان قایقران پرداختند.این افراد حدود ۲۱ سال سن داشتند و با ۷۵درصد حداکثر اکسیژن مصرفی فعالیت پارو زدن داشتند.حدود ۳۰ دقیقه بلافاصله قبل و بعد از فعالیت از انها آزمایش خون گرفته شد.نتیجه خونگیری نشان داد در مقدارآدیپونکتین تغییر معنیداری مشاهده نشد در صورتی که مقدار لپتین کاهش یافته بود و ارتباطی بین لپتین وآدیپونکتین مشاهده نشد (۲۰۱).
کوکر و همکاران (۲۰۰۹) این پژوهش روی ۱۸ فرد چاق مسن صورت گرفت. که در دو گروه مجزا به مدت ۱۲ هفته با شدتهای متوسط(۵۰ در صد) و شدت بالا(۷۰ در صد حداکثر اکسیژن مصرفی) به فعالیت پرداختند. پس از خونگیری و اندازه گیری درصد چربی مشخص شد هر چند این افراد توانستند درصد چربی خود را کاهش دادند اما تغییرات معنیداری در مقادیر آدیپونکتین پلاسمای آنها مشاهده نشد (۲۰۲).
پاپ وهمکاران (۲۰۱۰) این پژوهش اثر بسیارکوتاه مدت ورزش فیزیکی حاد بر مقادیر آدیپونکتین و لپتین افراد چاق را بررسی کرد. افراد مورد بررسی ۷۹ نفر،۴۲ مرد و۳۷ زن ۵۶ ساله چاق بودند که به دو گروه تقسیم شدند.گروه اول را ۱۹ نفر با شاخص توده بدنی (BMI) 25 تشکیل میدادند و گروه دوم ۶۰ نفر با شاخص توده بدنی (( BMI بیشتر از ۲۵ (دارای اضافه وزن)بودند. به این افراد طی یک جلسه ورزش با شدت بیشیشینه بیشتر از ۸۵ در صدحداکثر اکسیژن مصرفی داده شد. در بعضی افراد گرچه تغییری در مقادیر آدیپونکتین مشاهده نشد اما مقادیر لپتین کاهش پیدا کرد. این تغییرات در زنان چاق نسبت به مردان مشهودتر بود. نتایج حاکی از آن است ورزش کوتاه مدت شدید تاثیر کمی روی مقادیر آدیپونکتین و لپتین میگذارد. اما آدیپونکتین استراحت افزایش یافته و لپتین نیز کاهش قابل توجهی در طی ورزش در زنان دارای اضافه وزن داشت که میتواند به نفع این افراد باشد (۲۰۳).
بلو [۱۵]و همکاران (۲۰۱۲) منتشر شد، اثر حاد تمرین ورزشی و محدودیت کالری دریافتی را بر متابولیسم تریگلیسیرید در زنان مورد بررسی قرار دادند. در این مطالعه تعداد ۱۱زن سالم با میانگین سنی ۵/۲۳ سال و میانگین شاخص توده بدن ۶/۲۱ شرکت نمودند. بررسی در سه روز انجام گرفت، بدین صورت که یک روزمشخص افراد تحت تمرین هوازی با شدت ۶۰ درصد ضربان بیشینه و به مدت۱۲۳دقیقه پیاده روی نموده و حدود ۵۰۰ کالری انرژی مصرف کردند. در روز دیگر همین زنان مورد محدودیت کالری قرارگرفته و۵۰۰ کالری از رژیم روزانه آنها کم شد و در روز سوم که روزکنترل بود همگی استراحت نموده و یک اندازه کالری دریافت نمودند. یافته ها در نهایت نشانگراین مطلب شد که گروهی که تمرین هوازی انجام داده بودند به میزان ۳۰ درصد نسبت به گروه کنترل کاهش درتری گلیسیرید پلاسما نشان دادند و در گروه محدودیت کالری تنها این کاهش مشاهده نشد (۲۰۴).
کلی و همکاران (۲۰۱۲) این پژوهش روی ۱۷زن چاق ۵۵ ساله انجام شد. به این افراد هفت روز متوالی ورزش شدید با شدت ۸۵ درصد حداکثر ضربان قلب استراحت و روزی ۶۰ دقیقه دادهشد. غلظت آدیپونکتین و اکسیداسیون چربی قبل و بعد از هفت روز اندازه گیری شد. آزمایشات خون قبل و بعد از هفت روز نشان داد غلظت آدیپونکتین حتی در میان دوره کوتاه افزایش م
عنیداری داشت همچنین اکسیداسیون چربی نیز افزایش پیدا کرد (۲۰۵).
خالد وهمکاران (۲۰۱۲) در این پژوهش غلظت آدیپونکتین و لپتین پلاسما را در زنان جوان چاق دارای بیماری سندرم تخمدان پلی کیستیک طی فعالیت ورزشی اندازه گیری کردند. بیست و یک زن حدود سی ساله دارای بیماری و دارای اضافه وزن با شاخص توده بدنی ۳۵ انتخاب شدند و آنها را به دو گروه تقسیم کردند و به گروه دوم شش ماه برنامه منظم ورزشی (آمادگی جسمانی) داده شد. قبل و بعد از برنامه ورزشی از دو گروه خونگیری شد. نتایج حاکی از آن بود که در گروهی که به آنها شش ماه ورزش داده شده بود غلظت آدیپونکتین افزایش، وزن و غلظت لپتین پلاسما کاهش یافته بود (۲۰۶).
ابندهارد وهمکاران (۲۰۱۳) این پژوهش روی زنان یائسه چاق انجام شد. زنان را در دو گروه تقسیم بندی کردند. گروه اول تحت درمان رژیم غذایی قرار گرفتند.گروه دوم تحت درمان رژیم غذایی همراه با ورزش قرار گرفتند. ورزش آنها شامل فعالیت بدنی متوسط تا شدید به مدت ۱۲ ماه و در هر هفته ۵ روز و روزی ۴۵ دقیقه بود. از دوگروه قبل و بعد از رژیم خون گیری شد و غلظت آدیپونکتین و لپتین خون آنها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که غلظت آدیپونکتین در هر دو گروه افزایش داشت و رابطه معکوسی با از دست دادن وزن داشت که البته در گروه دوم (رژیم غذایی و ورزش) بسیار مشهودتر و بیشتر بود. همچنین غلظت لپتین نیز در دو گروه کاهش داشت و در گروه دوم کاهش بیشتری مشاهده شد (۲۰۷).
اداماندیا و همکاران (۲۰۱۳) در این پژوهش ۲۶ مرد شرکت کردند. به آنها ۱۰ هفته تمرینات ورزشی هوازی(پیاده روی مخلوط سریع و آهسته) داده شد. این تمرینات با شدت ۶۵ تا ۷۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود و مدت آن ۴ تا ۵ جلسه در هفته و هر جلسه ۴۰ دقیقه بود. قبل از شروع تمرینات و در پایان تمرینات از آنها خونگیری و سطح آدیپونکتین آنها مورد اندازه گیری قرار گرفت. در پایان شاهد افزایش معنیداری در سطح آدیپونکتین آنها بودند که همراه با کاهش توده چربی بدن بود (۲۰۸).
جمع بندی تحقیقات انجام شده
با توجه به اهمیت کاهش وزن اضافی در پیشگیری از انوا ع بیماریهای مزمن و تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته است و با توجه به مطالعاتی که در این فصل به آنها اشاره شد، می توان نتیجه گیری کرد که کاهش وزن با رژیم غذایی محدود ازکالری، به تنهایی چندان موفق و موثر نبوده و سرعت برگشت پذیری این نوع رژیمهای غذایی هم بیشتراست، همانگونه که ورزش نیز به تنهایی راه حل کامل وجامعی برای کاهش وزن نخواهد بود.
درخصوص رابطه رژیم های کاهش وزن و ورزش و تاثیر آنها بر سطح آدیپونکتین سرم، تحقیقات اندکی توسط محقق بدست آمد و جمع بندی کلی که می توان از این تحقیقات محدود بدست آورد این است که آدیپونکتین یک آدیپوسایتوکین مهم و جدید است که نقش مهمی در سنتز بافت چربی ایفا نموده و ترشح آن در افراد چاق کاهش پیدا کرده و می تواند در ممانعت از چاقی موثر باشد. همچنین فعالیتهای ورزشی ممکن است سبب افزایش سطح آدیپونکتین سرم شود. لذا بررسی همزمان این فاکتورها درکنار هم، میتواند برخی از ابهاماتی را که در این زمینه وجود دارد برطرف نماید.
فصل سوم:
روش شناسی تحقیق
روش تحقیق
این تحقیق از نوع نیمهتجربی با دو گروه و به صورت پیشآزمون و پسآزمون میباشد. متغیر مستقل در این تحقیق شامل تمرین هوازی و ترکیب تمرین هوازی و رژیم غذایی پلکانی و متغیر وابسته نیز شامل نیمرخ لیپیدی خون و آدیپونکتین آزمودنیها میباشد.
جامعه آماری، نمونه آماری و نحوه ی گزینش آزمودنی ها
جامعه آماری از میان زنان غیر فعال میانسال ساکن شهر تایباد که دارای اضافه وزن بودند(شاخص توده بدن بین ۲۵تا۳۰ و درصد چربی بیشتر از ۳۵ درصد داشتند) انتخاب گردید. پس از آشنایی با اهداف، کاربردها، و مراحل تحقیق، تعداد ۲۰ نفر از آنها به صورت انتخابی در دسترس انتخاب، و داوطلبانه حاضر به شرکت در این تحقیق شدند و فرم رضایت نامه شرکت در تحقیق(پیوست شماره یک) و پرسش نامه سلامت عمومی (پیوست شماره دو) را تکمیل کردند. نهایتا افراد مورد نظر بصورت تصادفی در دو گروه۱: تمرین هوازی، ۲: رژیم پلکانی + تمرین هوازی تقسیم شدند.
معیارهای ورود به تحقیق:.

1. همه زنان از نمایه توده بدن بین ۲۵ تا۳۰ برخوردار بودند.
2. سن همه زنان بیش از ۳۰ سال و کمتر از ۴۵ سال بود.
3. هیچ کدام از زنان مطالعه ما از داروهای ضد بارداری، کاهش وزن و … استفاده نمی نمودند.
4. همه زنان شرکت کننده تمایل به همکاری با طرح را داشتند.
5. هیچ کدام از زنان دعوت شده به این کارآزمایی به بیماری خاصی مبتلا نبوده و همگی در سلامت کامل بودند.
6. همه زنان شرکت کننده، سیکل قاعدگی منظم داشته و از طبق اظهارات خود هیچ گونه اختلالات هورمونی جنسینداشتند.
7. هیچ کدام از زنان ورزشکار نبوده و فعالیت منظم ورزشی نداشتند.

به منظور کسب موافقت آگاهانه افراد جهت شرکت در تحقیق حاضر از آزمودنی ها خواسته شد در جلسه معارفه شرکت نمایند. جلسه یک هفته قبل از روز آزمون برگزار شد و در طی آن آزمودنی ها در مورد مراقبتهای تغذیهای لازم، محدودیت در میزان فعالیت بدنی، مدت زمان اجرای طرح، چگونگی خونگیری و… توجیه شدند. در پایان افراد موافقت شفاهی و کتبی(پیوست شماره۱) خود را برای شرکت در این پژوهش اعلام داشتند.
متغیرهای تحقیق :
متغیرهای مستقل:
تمرین هوازی، ترکیب رژیم پلکانی با تمرین هوازی
متغیرهای وابسته :
مقادیر سرمی آدیپونکتین، نیمرخ لیپیدی
ابزار و روش جمع آوری داده ها:

1. فرم رضایتنامۀ شرکت در پژوهش(پیوست۱)
2. پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی (پیوست۲)
3. متر نواری با مارک فیسکو[۱۶]ساخت کشور چین(با دقت یک سانتی متر)
4. دستگاه آنالیز ترکیب بدن[۱۷]
5. ضربان سنج پولار[۱۸]ساخت کشور فنلاند(دارای قابلیت نمایش میزان ضربان قلب در هر لحظه)
6. وسایل مخصوص خونگیری (سرنگ، پنبه، الکل، چسب)
7. سانتریفوژ (۲۴ شاخه، ساخت شرکت پارس آزما، ایران)
8. کیت آدیپونکتین

شاخص های پیکرسنجی:
شاخصهای پیکرسنجی آزمودنیها شامل قد، وزن، نمایه توده بدن، و درصد چربی بدن در دو مرحله، یکی قبل از نمونهگیری اولیه و دیگری پس از نمونهگیری نهایی اندازه گیری شدند.
قد: قد آزمودنیها با بهره گرفتن از متر نواری با مارک فیسکو که بر روی دیوار نصب شده بود، اندازه گیری شد. بدین منظور فرد بدون کفش بر روی زمین به صورت کاملأ صاف و کشیده میایستد، به صورتی که وزن به طور مساوی روی هر دو پا تقسیم شده است و سر و دید چشمها موازی با سطح افق میباشد. سپس گونیا بر روی سر قرار گرفته و عدد مورد نظر بر حسب سانتیمتر یادداشت می شد.