۲-۲-۲-۶ اجرای طرح های ملی ورزشی

رشد و تکامل آینده سازان میهن اسلامی برای رسیدن به قرب الهی همان هدف متعالی آموزش و پرورش است که در مبانی و آموزه های دینی به آن تصریح گردیده است.در این راستا ،سیاست های جدید آموزش و پرورش با الهام از معنویات مقام معظم رهبری مبتنی بر سه اصل تهذیب، تحصیل و ورزش چارچوب برنامه های آموزشی و پرورشی خود را با رویکرد و تاکید بر توسعه تربیت بدنی و ورزش بین دانش آموزان خصوصا در دوره ابتدایی تعیین نموده است. از این رو طرح ها و برنامههای مختلف آموزش و پرورش در حوزه تربیت بدنی و سلامت از جمله طرح های سباح، طناورز، ژیمناست، تنیس روی میز و دو و میدانی از دسته فعالیتهایی هستند که در همین چارچوب و برای توسعه و تعمیق آمادگی بدنی و ایجاد نشاط و شادابی و غنی سازی درس تربیت بدنی شکل گرفته و به فضل الهی با موفقیت و سربلندی در سراسر کشور اجرا شده اند (طرح های ورزشی ملی دوره تحصیلی ابتدایی ۱،۱۳۹۱).
طرح ها عبارتند از:
طرح ژیمناست:
ورزش ژیمناستیک تبلوری از حرکات بسیار زیبای انسان است که قدرت، استقامت، انعطاف و زیبایی اندام را در انسان به وجود می آورد. کارشناسان علم ورزش، ژیمناستیک را رشته ای علمی، مادر، پایه و تغذیه کننده دیگر رشته های ورزشی می دانند.
ژیمناستیک در بین سنین پایه، بسترهای لازم را برای رشد ورزش در جوامع فراهم میکند. میتوان گفت توجه به مباحث علمی در رشته ژیمناستیک در قالب یک رشته مادر، توجه به کل ورزش است. پس نباید اهمیت رشته ژیمناستیک را دست کم گرفت بلکه برای رسیدن به این موفقیت در ژیمناستیک و تمامی رشته های دیگر، باید علم را سرلوحه آموزش ها قرار داد. یکی از راه های موثر توسعه و گسترش تربیت بدنی و تامین نیازهای ویژه دانش آموزی تدوین برنامه منسجم علمی و کاربردی در عرصه های مختلف بالاخص در کانونهای ورزشی میباشد، به همین منظور مرکز تربیت بدنی و سلامت با همراهی و همکاری تعامل فنی فدراسیون ژیمناستیک، جهت کیفیت بخشی به درس تربیت بدنی و توجه به ورزش دانش آموزی به ویژه در دوره ابتدایی اقدام به اجرای «طرح ژیمناست ویژه دانش آموزان پایه دوم ابتدایی» از سال تحصیلی ۹۱-۹۰ نمود (طرح های ورزشی ملی دوره تحصیلی ابتدایی ۱۳۹۱، ۱۵۵).
طرح شنا:
شنا ورزشی مفرح، دلپذیر، لذت بخش و از جمله رشته های سالم، نشاط آور و از نظر فیزیولوژیکی یکی از مفیدترین ورزش های موجود جامعه میباشد.
از آنجایی که آموزش فراگیر ورزش حیاتی شنا مورد سفارش دین مبین اسلام قرار دارد و کمیته مشورتی انتشاراتی ICO (کمیته بین المللی المپیک) شنا را بعنوان نخستین ورزش برگزیده است و در بسیاری از کشورها، آموزش آن به دانشآموزان جزئی از برنامه اصلی درس تربیت بدنی می باشد، از این رو ورزش شنا «طرح ویژه دانش آموزان پایه سوم ابتدایی» بعنوان یکی از برنامه های محوری و مهم برای اشاعه فرهنگ ورزش و ارتقا سلامتی و نشاط آینده سازان میهن اسلامی ایران محسوب میگردد.
بر همین اساس، تلاش و کوشش بیش از پیش مدیران کل استان ها و روسای آموزش و پرورش مناطق و شهرستانهای کشور که مورد انتظار این وزارت می باشد، ضمن کمک به تحقق و اثر بخشی این طرح مهم و اساسی و تشویق و ترغیب مدیران و اولیا و مربیان مدارس ،زمینه ساز تحقق اهداف متعالی نظام تعلیم و تربیت خواهد بود (طرح های ورزشی ملی دوره تحصیلی ابتدایی ۱۳۹۱، ۱۲۲).
طرح طناورز:
با توجه به نیاز حرکتی و کمبود سرانه ورزشی و زمان ناکافی برای فعالیتهای ورزشی، پرداختن به ورزشهای مفرح، شاد، گروهی و در عین حال آسان از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد در این راستا ورزشهایی مانند پیاده روی، دویدن، دوچرخه سواری و در دهه های اخیر طناب زنی که در گروه ورزشهای در دسترس (کم هزینه، ساده، بدون نیاز به وسیله و مکان خاص و همچنین قابل اجرا در هر شرایط) قرار دارد و با رویکرد تفریحی، همگانی، درمانی و قهرمانی مورد توجه برنامه ریزان ورزش و متخصصان حوزه علوم ورزشی میباشد.
آموزش فراگیر طناب زنی«طرح ویژه دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی» به عنوان یک ورزش پایه، ساده، بومی، کم هزینه و سهل الوصول یکی از برنامههای محوری و مهم برای اشاعه فرهنگ ورزش و ارتقای سلامتی و نشاط آینده سازان میهن اسلامی ایران محسوب می گردد.بر همین اساس تلاش و کوشش بیش از پیش مدیران در کلیه سطوح علی الخصوص واحدهای آموزشی مورد انتظار وزارت آموزش و پرورش بوده و نهایتاً نتیجه بخشی این حرکت ارزنده، تاثیر در سلامت جسمانی دانش آموزان خواهد بود (طرح های ورزشی ملی دوره تحصیلی ابتدایی ۱۳۹۱، ۱۲۲).
طرح تنیس روی میز:
تنیس روی میز از جمله ورزش هایی می باشد که در کلیه سطوح سنی می توان به آن پرداخت و علیرغم سادگی از پرتکنیکترین و ظریف ترین ورزش های دنیا می باشد که در تمامی جزئیات آن نکات ظریف و مهم آموزشی دخیل بوده و اگر از آغاز شرایط یادگیری مبتنی بر اصول صحیح آموزشی و علمی پایه گذاری گردد قطعا موفقیت بهتر و پیشرفت سریع تری بدنبال خواهد داشت. طرح تنیس روی میز، طرحی است که در قالب ساعت درس تربیت بدنی مدارس اجرا می شود و جامه ی هدف آن کلیه دانش آموزان پایه پنجم مدارس کشور می باشد. اهداف این طرح عبارتند از:
۱- تقویت بعد آموزشی و بهره وری ساعت درس تربیت بدنی
۲- بهبود وضعیت بدنی و ارتقای آمادگی جسمانی دانش آموزان
۳- تامین نیازههای حرکتی و پیشگیری از عوارض ناشی از فقر حرکتی
۴- بسترسازی مناسب جهت رشد و شکوفایی استعدادهای ورزشی دانش آموزان در سنین پایین و تقویت تیم های ملی دانش آموزان (طرح های ورزشی ملی دوره تحصیلی ابتدایی ۱۳۹۱، ۱۲۸)
طرح دو و میدانی
دو و میدانی ناب ترین و اصیل ترین رشته ورزشی است و به اندازه تاریخ آفرینش انسال قدمت دارد.
دویدن ورزشی ساده است که نیاز به امکانات زیادی ندارد، انجام آن تنها نیاز به اراده و پشتکار دارد. انجام مداوم این ورزش فواید بسیاری برای سلامتی به همراه دارد. طرح دو و میدانی، طرحی است که در قالب ساعت درس تربیت بدنی مدارس اجرا می شود و جامه ی هدف آن کلیه دانش آموزان پایه ششم مدارس کشور می باشد (طرح های ورزشی ملی دوره تحصیلی ابتدایی ۱۳۹۱، ۱۲۹).

۲-۳- پیشینه تحقیق

۲-۳-۱ تحقیقات انجام شده در داخل کشور

تحقیقات مشابهی که در رابطه با موضوع پژوهشی، در داخل کشور از سال ۱۳۶۸ انجام گرفته است عبارتند از:
کاشف، مجتهدی (۱۳۶۸) به بررسی وضعیت جاری مدارس و شناخت مشکلات و تنگناههای آن پرداخته اند؛ که جامعه آماری این پژوهش را، کلیه شرکت کنندگان در سومین گردهمایی کارشناسان و مسئولان تربیت بدنی مناطق و شهرستانها در مشهد مقدس که در تاریخ آبان ماه سال ۱۳۶۸ برگزار گردیده است شامل می شدهاند. یافته های تحقیق آنها نشان داد:
۱- اکثر مدارس با کمبود امکانات مواجه هستند.
۲- مهمترین مشکلات درس تربیت بدنی را به ترتیب الویت، امکانات ورزشی ناکافی،کمبود معلم ورزش،فقدان فضای ورزشی مناسب، عوامل جغرافیایی، کمبود اطلاعات معلم ورزش و عدم همکاری مدیران مدارس تشکیل می دهند.
کریمی (۱۳۶۹) به بررسی وضعیت جاری ورزش دبیرستان های دخترانه تهران پرداخت؛ یافته های تحقیق وی نشان داد:
۱- مشکلات اجرایی درس تربیت بدنی دبیرستانهای دخترانه تهران، به ترتیب اولویت، کمبود وسایل ورزشی، کمبود فضای فیزیکی مدرسه، کمبود معلم و مربی و نبودن شرایط مناسب و مساعد ذکر شده است.
۲-۲/۵۸ درصد دانش آموزان اظهار داشته اند که در ساعت درس تربیت بدنی، دو یا سه کلاس با هم ورزش می کنند.
در تحقیق دیگری کاشف (۱۳۷۰) به بررسی و تجزیه و تحلیل وضعیت برنامههای جاری تربیت بدنی مدارس آذربایجان غربی پرداخت؛یافته های تحقیق وی نشان داد:
در بعد برنامه ریزی ۸/۸ درصد مسئولان تربیت بدنی مناطق آن را ضعیف، ۷/۱۲درصد آن را متوسط، ۶/۲۰ درصد خوب، ۷/۱۷ درصد آن را عالی ارزیابی نموده اند. اما معلمان ورزش همین سوال را بیشتر متوسط،ضعیف و خوب ارزیابی نموده اندو ۹/۳۱ درصد معلمان که بالاترین درصد در این میان است به ارزش متوسط رای داده اند.
۲- بیشتر اولیای دانش آموزان، علاقه مندی و حساسیت لازم را نسبت به درس ورزش ندارند.
۳- فقدان برنامه ریزی، اولین الویت رادر فهرست مشکلات درس تربیت بدنی به خود اختصاص داده است.
۴- نیمی از مدیران مدارس، به ارزشیابی درس تربیت بدنی اهمیت نداده و در چگونگی اجرای آن حساسیت لازم را نشان نمی دهند.
۵- کمبود معلم ورزش، به عنوان یکی از عوامل بازدارنده پیشرفت درس تربیت بدنی محسوس بوده است.
دقیقه رضایی(۱۳۷۱) به بررسی وضعیت تربیت بدنی در مدارس پسرانه استان خراسان پرداخت، یافته های تحقیق وی نشان داد:
۱- کمبود معلم ورزش کارآمد و متخصص از اصلی ترین مشکلات درس تربیت بدنی بوده است.
۲- حساسیت اولیای دانش آموزان در مورد پیشرفت ورزشی فرزندانشان مطلوب نبوده است.
۳- وضعیت فضاها و تاسیسات ورزشی در حد تاسف باری بوده است.
همت فر (۱۳۷۱) به بررسی وضعیت موجود درس تربیت بدنی در مدارس استان لرستان پرداخت، یافته های پژوهش او عنوان کرد:
۱- میزان تمایل مدیران مدارس متوسطه در تخصیص بودجه بیشتر جهت برنامه های تربیت بدنی ۵۰ درصد و در حد زیاد بوده است.
۲- بعد برنامه ریزی از نظر دبیران ورزش، با میانگین نسبی کل ۶/۴۳ درصد در موقعیت متوسطی قرار دارد.
۳- روش تدریس تربیت بدنی از نظر دبیران ورزش مدارس متوسطه، با میانگین نسبی ۱/۵۸ درصد نمایانگر وضعیت نسبی خوبی است.
لطیفی (۱۳۷۲) به بررسی و ارزشیابی وضعیت کنونی درس تربیت بدنی در شهرستان دزفول پرداخت، یافته های تحقیق او نشان داد:
یکی از عمده ترین مشکلات اجرایی درس تربیت بدنی کمبود امکانات شامل تور، توپ و فضای آموزشی است.
مسئولان تربیت بدنی از مدارس بازدید نمیکنند.
۶۲ درصد دبیران تربیت بدنی عقیده دارند که انجمن های اولیا و مربیان همکاری لازم را با معلمان تربیت بدنی جهت رفع مشکلات ندارند.
سلطانی و هادیپور(۱۳۷۲) به بررسی مشکلات و تنگناهای موجود در درس تربیت بدنی آموزشگاههای استان چهارمحال بختیاری از دیدگاه مدیران و دبیران تربیت بدنی پرداخت؛ نتایج تحقیق او عبارتند از:
کمبود نیروی انسانی در بخش ورزش
کمبود امکانات ورزشی که در اولویت آن، سالنهای ورزشی سر پوشیده است.