یک پدر همچنین
-از لحاظ شخصیت اساسی مشابه فرزندان خود می باشد.
- مشارکت و مشابهت می نماید.
- از طریق، و به خاطر، همکاری تعلیم می دهد.
- از طریق نفوذ کنترل می کند.
- اشخاص را دوست داشته، به آنها خدمت نموده و آنها را عفو می نماید.
- نسبت به همه افراد حالت تحسین و قدردانی دارد.
- خود نیز به همراه بد کاران عذاب می کشد، حتی وقتی که «به جهت فایده تا شریک قدوسیت او گردیم
۵-۴-۴. اعیاد مسیحیت:
مسیحیت اعیاد و یادبودهای فراوانی دارد که به برخی از آنها اشاره می شود:
کریسمس^[۲۷۸] به معنای «جشن مسیح» به مناسبت تولد آن حضرت در ۲۵ دسامبر (برابر با ۴ دی) هفت روز پس از آن، جشن اول سال میلادی (معروف به جشن شب ژانویه) یا ژانویه (برابر با ۱۱ دی) برگزار می شود. عید پاک^[۲۷۹] مهم ترین جشن دینی مسیحیان است که به مناسبت پیروزی عیسی مسیح (ع) بر مرگ و برخاستن وی از مردگان، در سومین روز تصلیب وی نزد مسیحیان برگزار می شود .^[۲۸۰]
کلیساهای ارتدوکس بیش از کریسمس جنبه های عبادی دارد. چهل روز قبل از عید پاک که چلۀ روزه نامیده می شود ویژۀ حسابرسی خود و توبه و آمادگی است. چلۀ روزه با چهارشنبه خاکستری آغاز می شود. در این روز در برخی از کلیساهای مسیحی رسم بر آن است که خاکستر، که نماد پشیمانی و فانی بودن انسان است، می پاشند و نیز برخی مسیحیان در طول این روز آن را به پیشانی خود می مالند.
یکشنبه قبل از عید پاک هم به یکشنبه نحل^[۲۸۱] معروف است. هفتۀ مقدس با این روز آغاز می شود که یادآور ورود عیسی (ع) به اورشلیم چند روز قبل از مصلوب شدن است. از آنجا که در آن روز با شاخه های نخل از عیسی (ع) استقبال شد، در بسیاری کلیساها برگ های کوچک نخل توزیغ می کنند. پنجشنبه پیش از عید پاک،پنجشنبه هفتۀ مقدس نامیده می شود. در این روز عیسی (ع) هنگامی که با شاگردان خود ملاقات کرد، آخرین دستورات را به آنان داد. وی گفت نباید خود را آقای مردم بدانند بلکه خادم مردم بنگارند. این پنجشنبه همچنین بیانگر آخرین شام مسیح (ع) یا عشای ربانی است.
جمعۀ مقدس^[۲۸۲] رسمی ترین روز سال مسیحی و یادآور به صلیب رفتن عیسی (ع) است. بسیاری از کلیساها در ساعاتی که عیسی (ع) بالای صلیب بود، مراسمی می گیرند. پس از گذشت جمعۀ مصیبت بار، مراسم یکشنبه عیدپاک، روز شادی به مناسبت برخاستن مسیح از مردگان برگزار می شود. در کلیساهای ارتدوکس این مراسم با حزن و اندوه از شنبه شب آغاز می شود و ناگهان در نیمۀ شب به مراسمی شاد تبدیل می شود. بسیاری از کلیساهای پروتستان مراسم عید پاک را هنگام طلوع فجر در فضای باز و همراه با آنچه مراسم طلوع خورشید عید پاک نامیده می شود برگزار می کنند^[۲۸۳].
مراسم عید پاک به مراتب از جشن های کریسمس و اول ژانویه دینی تر است و جنبۀ عبادی بیشتری دارد و به ترتیب زیر انجام می شود: هنگام غروب پنجشنبه، یاد بود شام آخر عیسی برگزار می شود؛ حدود ظهر جمعه، مسیحیان خاطرۀ مرگ عیسی بر صلیب را گرامی می دارد؛ بین غروب شنبه و صبح یکشنبه، به مناسبت رستاخیز عیسی و بازگشت به زندگی تازه، جشن عید پاک برپا می شود.^[۲۸۴]
عید ظهور و تجلی، جشنی دیگر است که روز ششم ژانویه کاتولیک های رم، آنگلیکن ها و ارتدوکس ها آن روز را جشن می گیرند. خاستگاه نخستین این عید را به یاد روز تعمید حضرت عیسی (ع) می دانند. امروز، تقدس و تبرک آب شست وشوی تعمید از اجزای این جشن در میان آنها به شمار می آید.
عید بالا رفتن (عروج) حضرت عیسی (ع) در چهاردمین روز پس از عید پاک، روز همۀ قدیس ها روز بزرگداشت قدیس ها در اول ماه نوامبر، روز همۀ روح ها جشنی که به یاد روح های از دست رفته در دوم نوامبر هر سال برگزار می شود، چهارشنبه آغاز روزه های روزه وپرهیز که چهل روز پیش از عید پاک برگزار می شود و چهل روز روزۀ مسیحیان است، از جمله جشن ها و عیدهای دیگری است که در میان برخی از مذهب ها و فرقه های مسیحی وجود دارد.^[۲۸۵]
پنجاه روز پس از عید پاک، عید پنجاهه یا پنطیکاست فرا می رسد. ^[۲۸۶]
نزد مسیحیان صدر اول، قیام مسیح اثبات حقانیت انجیل بود و هبوط روح القدس در روز عید پنجاهه به آنها اطمینان قلبی بخشید که همان نیروی غیبی که در عیسی مسیح، سرور ایشان، مستور بود در آنها نیز ظاهر شده است.^[۲۸۷]
عید پنجاهه نشان دهندۀ خاطر ریزش و جاری روح القدس بر رسولان عیسی (ع) در پانزدهمین روز پس از صعود وی به آسمان است. این روز همچنین به نام روز تولد کلیسا، یعنی زمانی که در آن جامعۀ مؤمنان مسیحی تشکیل شد، جشن گرفته می شود. عید پنجاهه در میان یهود از اهمیت زیادی برخوردار است و آن را به فصح دوم می شناسند.
علاوه بر اعیاد ذکر شده، جشن های دیگری در کلیساهای مختلف به افتخار عیسی (ع)، مریم (س) و شخصیت های مقدس و یا به مناسبت های مختلفی چون بشارت جبرئیل به مریم (س)، برگزار می شود.^[۲۸۸]
اما عیدهایی که در مسیحیت و سه دین دیگر توحیدی (زردشتی، یهود، اسلام) گرامی داشته می شوند بیانگر سه ویژگی مشترک هستند:

1. 1. سپاس از خداوند یکتایی که خواسته است خود را بر آدمیان ظاهر سازد و آنان را از وحی بهره مند گرداند.

1. 1. گذراندن قربانی که نشان می دهد، همه چیز به آفریننده تعلق دارد.

1. 1. نیاز هر فرد مؤمن به بازگشت به سوی خداوند که هم در مفهوم اخلاقی و معنوی (توبه و تطهیر) و هم در مفهوم معاد شناختی (شوق به شهر اخروی) بیان شده است. ^[۲۸۹]

بخش پنجم: ۵-۵. موعظه ها و پیام ها عیسی
۵-۵-۱. موعظه های عیسی به دوازده شاگردش:
و دوازده شاگرد خود را طلبید. ایشان را بر ارواح پلید قدرت داد که آنها را بیرون کنند و هر بیماری و رنجی را شفا دهند. و نامهای دوازده رسول این است: شمعون معروف به پطرس و برادرش اندریاس «یعقوب بن زّبدّی و برادرش یوحنا، فیِلُپِس و برتولما، توما و متی با جیکر و یعقوب بن حلقی و لبئی معروف به تدی. شمعون قانوی ویهودای السخر یوطی که او را تسلیم نمود. این دوازده را عیسی فرستاده بدیشان وصیت کرده گفت: از راه امتها مروید و در بلدی از سامریان داخل مشوید. بلکه نزد گوسفندان کم شده اسرائیل بروید. و چون میروید موعظه کرده گوئید که ملکوت آسمان نزدیک است. بیماران را شفا دهید، ابرصان را طاهر سازید، مُرد کانرا زنده کنید، دیوها را بیرون نمائید مفت یافته اید مفت بدهید. طلا یا نقره یا مس در کمرهای خود ذخیره مکنید. و برای سفر توشه دان یا دو پیراهن یا کفشها یا عصا برندارید زیرا که مردور مستحق خوراک خود است. و در هر شهری یا قریۀ که داخل شوید بپرسید که در آنجا که لیاقت باشد سلام شما بر آن واقع خواهد شد و اگر نالایق بُوَد سلام شما بشما برخواهد گشت. و هر که شما را قبول نکند یا بسخن در روز جزا. حالت زمین سدوم و غوره از آن شهر سهلتر خواهد بود.

هان من شما را مانند گوسفندان در میان گرگان میفرستم پس مثل مارها هوشیار و چون کبوتران ساده باشید. اما از مردم برحذر باشید زیرا که شما بمجلسها تسلیم خواهند کرد و در کنائس خود شما را تازیانه خواهند زد. و در حضور حکام و سلاطین شما را به خاطر من خواهند برد تا برایشان و بر امتها شهادتی شود. اما چون شما را تسلیم کنند اندیشه مکنید که چگونه یا چه بگوئید زیرا در همان ساعت به شما عطا خواهد شد که چه باید گفت. زیرا کوبنده شما نیستند بلکه روح پدر شما کوبنده است. و برادر بردارزا و پدر فرزند را بموت تسلیم خواهند کرد و فرزندان بر والدین خود برخاسته ایشانرا تقبل خواهند رسانید و بجهه اسم من جمیع مردم از شما نفرت خواهند کرد لیکن هر که تا به آخر صبر کند نجات یابد. و وقتیکه در یک شهرهای اسرائیل نخواهید پرداخت. شاگرد از معلم خود افضل نیست و نه غلام از آقایش برتر. کافیست شاگرد را که چون استاد خویش گردد و غلامرا که چون آقای از ایشان مترسید زیرا چیزی نیست که مکشوف نگردد و نه مجهولی که معلوم نشود.
آنچه در تاریکی بشما می گویم در روشنائی بگوئید و آنچه در گوش شنوید بر بامها موعظه کنید و از قاتلان جسم که قادر برگشتن روح نیند بیم مکنید بلکه از او بترسید که قادر است بر هلاک کردن روح و جسم را نیز در جهنم. آیا دو گنجشک به یک فلس فروخته نمی شود و حال آنکه یکی از آنها جز به حکم پدر شما بر زمین نمی افتد. لیکن همۀ مویهای سر شما نیز شمرده شده است. پس ترسان مباشید زیرا شما از گنجشکان بسیار افضل هستید. پس هر که مرا پیش مردم اقرار کند من نیز در حضور پدر خود که در آسمانست او را اقرار خواهم کرد. اما هر که مرا پیش مردم انکار نماید من هم در حضور پدر خود که در آسمانست او را انکار خواهم نمود. گمان مبرید که آمده ام تا سلامتی بر زمین بگذارم بلکه شمشیر را. زیرا که آمده ام تا مرد را از پدر خود و دختر را از مادر خویش و عروس را از مادرشوهرش جدا سازم و دشمنان شخص اصل خانه او خواهند بود و هر که پدر یا مادر را بیش از من دوست دارد لایق من نباشد و هر که پسر یا دختر را از من زیاده دوست دارد لایق من نباشد و هر که صلیب خود را بر نداشته از عقب من نیاید لایق من نباشد و هر که جان خود را دریابد آنرا هلاک سازد و هر که جان خود را به خاطره من هلاک کرد آنرا خواهد یافت. هر که شما را قبول کند مرا قبول کرده و کسیکه مرا قبول کرده فرستندۀ مرا قبول کرده باشد. و آنکه نبی را به اسم نبی پذیرد اجرت نبی یابد و هر که عادلیرا به اسم عادلی پذیرفت مزد عادل را خواهد یافت. و هر که یکی از این صغار را کاسۀ از آب سرد را محض نام شاگرد نوشاند هر آینه بشما میگویم اجر خود را ضایع نخواهد ساخت.^[۲۹۰]
۵-۵-۲. درخت طوبی:
رسول خدا(ص) فرمودند: خداوند تعالی به حضرت عیسی (ع) وحی فرمود: در انجام فرمانم کوشا باش وسرپیچی مکن! من تو را بدون پدر و نشانه ای برای جهانیان آفریدم. مردم را آگاه کن که : به من و به فرستاده من که پیغمبر مکتب ندیده ای است ایمان آورید، که دودمان او از بانوی با برکتی است، که او در بهشت به همراه مادر توست. «طوبی» از آنِ کسی است که کلام او را بشنود و روزگار او را دریابد و زندگی او را نزدیک ببیند!
خداوند فرمود: درختی است در بهشت که از کنار آن چشمه ساری جاری است هر کس جرعه ای از آن بنوشد هیچ گاه تشنه نخواهد شد. عیسی عرضه کرد : پروردگارا! جرعه ای از آن به من بنوشان! خداوند فرمود: ممکن نیست ای عیسی! نوشیدن از این چشمه برای پیامبران ممنوع است تا این که آن پیامبر، از آن بنوشد، و وارد شدن به آن بهشت برای امتها ممنوع است تا اینکه امت آن پیامبر بر آن وارد شوند.^[۲۹۱]
۵-۵-۳. پیام عیسی و مسئله اسطوره شناسی:
ملکوت خداوند جانمایه موعظه عیسی مسیح است. وجه تمایز موعظه عیسی از تصاویر نوع نمودن قیامت بینانۀ درام معاد شناسانه و سعادت دوران جدیدی که در آینده فرا خواهد رسید، در این است که عیسی از به دست دادن تصاویر مفصل و مشروح خودداری می ورزید. او به بیان این سخن بسنده می کرد که ملکوت خداوند فرا خواهد رسید و آدمیان باید خود را برای مواجهه با داوری ای که در پیش است مهیا سازند. او در انتظارات معاد شناسانه همروزگاران خویش شریک بود و به همین خاطر، به حواریونش تعلیم می داد که دست نیایش فراز کنند وبگویند: نام تو مقدس باد ملکوت تو فرا رسد.
اراده تو بر زمین جاری شود- همچنان که در آسمان جاری است. عیسی چشم داشت که ملکوت خداوند، عن قریب، در آینده نزدیک واقع شود و او انجام می دهد- خاصه در بیرون راندن ارواح شیطانی- مشاهده کرد. عیسی آغاز ملکوت خداوند را به شکل یک نمایش کیهانی عظیم و هیبت انگیز ترسیم می کرد. پسر انسان سوار برابرهای آسمان فرود می آید، مردگان برمی خیزند و روز داوری از راه خواهد رسید؛ دوران سعادت برای راست کرداران آغاز می شود، در حالیکه ملعونان و دوزخیان به عقوبت جهنم گرفتار خواهند شد.
جامعۀ مسیحیان نخستین، ملکوت خداوند را به همان معنایی می فهمید که عیسی در می یافت. ایشان نیز چشم داشتند که ملکوت خداوند در آینده نزدیک واقع شود. بدین سان پولس نیز می اندیشید که وقتی پایان جهان فرا رسد و مردگان برخیزند، او همچنان زنده خواهد بود. نداهای بی صبری، اضطراب و تردیدی که هنوز هم در اناجیل همنظر به گوش می رسد و اندکی بعد و با آوایی رساتر، برای مثال در رساله دوم پطرس، بازتاب می یابد، بر این اعتقاد همگانی صحه می گذارند.
از آنجا که مفهوم «ملکوت خداوند» اساطیری است، مفهوم درام معادی نیز چنین است. پیش فرض های انتظار برای ملکوت خداوند نیز، درست به همین منوال، اساطیری هستند. این پیش فرض ها عبارتند از: اعتقاد به اینکه اگر چه جهان را خداوند آفریده است، اما اهریمنان و ابلیس بر آن سلطه دارند و نیز باور به اینکه جنود شیطان، یعنی ارواح شیطانی، باعث وبالی تمامی شرور، گناهان و امراض هستند. سراپای برداشتی از عالم که در موعظه عیسی و نیز در عهد جدید مسلم فرض شده است، به طور کلی اساطیری است، یعنی تصور عالم به شکل ساختاری دارای سه طبقه- ملکوت، زمین و دوزخ؛ نیز مفهوم مداخله قوای فوق طبیعی در جریان رویدادها؛ و مفهوم معجزات به خصوص مفهوم مداخله قوای فوق طبیعی در حیات باطنی روح؛ مفهوم امکان اغوا و گمراهی آدمیان به دست شیطان و حلول ارواح خبیثه در ایشان چنین تصوری از عالم که علم، از آغاز حیات خود در یونان باستان، آن را شکل داده و پرورده است، و همۀ انسان های مدرن آن را پذیرفته اند.
عیسی همچنین از ارادۀ خداوند، یعنی خواست الهی- که مقتضی راه سپردن به جانب خیر است- سخن به میان می آورد. عیسی خواستار صداقت و پاکی و آمادگی برای فداکاری و عشق ورزی است. او می خواهد که آدمی سرا پا مطیع خداوند باشد؛ و به انکار این پندار باطل برمی خیزد که با اطاعت از فرمان های طاهری (شریعت) می توان تکلیف خود را نسبت به خداوند ادا کرد.^[۲۹۲]
۵-۵-۴. عرفان مسیحی خدای گرای انسان نگار:
عرفان مسیحی در کنار عرفان در سایر ادیان ابراهیمی از نوع عرفان های خداگرا است. عیسی فرزند مریم عذرا، به صورت اصلاح گری در جامعه یهود قیام کرد تا جامعه را از خرافات و مفاسدی که گریبان گیر علما و قوم بنی اسرائیل بود پاک سازد. او اصول اساسی تعالیم موسی (ع) را پذیرفت و به تصحیح و ترویج آن پرداخت. چنانکه در کتاب مقدس آمده: «ناگاه یکی از فقها برخاست از روی امتحان به وی گفت: ای استاد! چه کنم تا وارث حیات جاودانی گردم؟ به وی گفت: در تورات چه نوشته شده است و چگونه می خوانی؟ جواب داد و گفت: این که خداوند خود را به تمام دل و تمام نفس و تمام توانایی و تمام فکر محبت نمای و هم همسایه خود را نیز مثل نفس خود دوست بدار. گفت: نیکو جواب گفتی، چنین کن که خواهی زیست.» (انجیل لوقا، باب ۱۰، آیات ۲۸-۲۵)
از موارد اصلاحات حضرت عیسی در دین یهود این بود که بر عضو و رحمت بسیار خداوند بر بندگان تکیه و تأکید می کرد؛ تا آن جا که بنابر منابع دین، مسیح معتقد بود: «برخورداری از رحمت او در گرو توبه نیست. محبت الهی را نسبت به ابنای بشر حد و حصر نیست و دربارۀ خوب و بد و شقی و سعید یکسان است. بدون رعایت استحقاق و ضرورت، هر قدر کفران نعمت از طرف آدمیان افزوده شود، از عنایت الهی کاسته نمی شود. البته خداوند شر را نمی پسندند و منبع خیر است و افرادی را که دارای صفات خوب نیستند خداوند مانند پدر و مادری که طفل زشت خود را دوست دارند مشمول محبت خود قرار می دهد.» در کتاب مقدس از جناب عیسی (ع) نقل شده که مثال فرزند مصرف و خطاکاری را نمی زد که وقتی به سوی پدر باز می گردد، با آغوش باز از او استقبال می شود. (لوقا، ۱۱تا ۳۲ و متی، ۱تا ۱۶) هم از اینرو، بر رحمت انسان ها با یکدیگر نیز تأکید نهاده و می فرمود: «شنیده اید که گفته شده چشمی در مقابل چشمی و دندانی، لکن من با شما می گویم با شریر مقاومت نکنید، بلکه هر کس بر گونۀ راست تو سیلی زند، گونۀ دیگر را نیز به سوی او برگردان. و اگر کسی خواهد با تو دعوا کند، و قبای تو را بگیرد عبای خود را نیز بدو واگذار.»(انجیل متی، باب۵/ آیات ۳۸-۴۲)
«شنیده اید که گفته شده است که همسایه خود را محبت نمای و با دشمن خود عداوت کن، اما من به شما می گویم که دشمنان خود را نیز محبت کنید، و برای لعن کنندگان خود برکت بطلبید و به آنان که از شما نفرت دارند احسان کنید و به هر کس که به شما فحش و جفا رساند دعای خیر کنید، تا پدر خود را که در آسمان است پسران شوید، زیرا که آفتاب خود را بر بدان و نیکان طالع می سازد و باران بر عادلان و ظالمان یکسان است.» (متی ۵/۴۳-۴۸)
همچنین حضرت عیسی (ع) بر ایمان به خداوند و معاد بسیار تأکید داشت و این دو را با نام ملکوت خداوند می نامید. حضرت عیسی در مورد ملکوت خدا نیز بر دو ملکوت تأکید داشت: یکی ملکوت آینده که ظهور سلطنت و حکومت الهی است و که حاضر است و این روح عرفانی تعالیم عیساست. او می فرمود: «ملکوت خدا در میان شماست.» و «ملکوت خدا در درون شماست.» (لوقا۷/۲۱) هم چنین در برابر علمای یهودی، زبان به انتقاد گشوده و مفاسد آنان را برنمی تابید؛ فریاد بر می آورد: «وای بر شما ای کاتبان و ای فریسیان ریاکار! که نعناع و شبت و زیره را عشر می دهید و اعظم احکام شریعت، یعنی عدالت و رحمت و ایمان را ترک کرده اید. ای راهنمایان کور! که پشه را صافی می کنید و شتر را فرو می برید، پیاله و بشقاب را پاک می کنید و درون آنها مملو از جبر و ظلم است. (متی ۲۳/۲۳-۲۸)
۵-۵-۵. .مبارزه با انحراف و تحریف:
یکی از اعتراض های همیشگی مسیح (ع) به یهودیان آن بود که چرا آثار دینی را تحریف، و متناسب با امیال خود تفسیر می کنید؟! مسیح (ع) روح دین و حقیقت آن را برای مردم و رجال دینی که بازگو می کرد و آن دستورهایی که با دعوت پروردگار سازش نداشت را توضیح داده و تشریح می فرمود. حضرت عیسی (ع) هم چنان باورهای آنان را باطل می کرد، تا آن که سود جریان بازار دین، مسیح را در نظر سیاست مداران، شخصی آشوب طلب، زیان آور برای جامعه، مخالف رژیم و هرج و مرج آخرین معرفی می کردند. حضرت عیسی (ع) در تثبیت عقیده و دین خویش، به اندازه ای ایستادگی کرد که یهودیان، ناامید گشته و از حمله های تبلیغاتی او عاجز شدند و او را «جادوگر» نامیده و معجزه هایش را کارهای شیطانی قلمداد کردند.^[۲۹۳]
۵-۵-۶. چهار امری که موجب آرامش می شوند:
مسیح: فرزندم، اینک راه آرامش و آزادی حقیقی را به تو می آموزم. سالک: پروردگارا تمنا می کنم که چنین کنی و من بدان مشتاقم. مسیح: فرزندم، بکوش ارادۀ دیگران را بر اراده خود مقدم کنی. همواره دارایی کمتر را بر دارایی بیشتر ترجیح بده. همواره پست ترین جایگاه را برگزین و خودت را کمتر از دیگران بدان. همواره دعا کن و دوست بدار که ارادۀ خداوند کاملاً در تو محقق شود. هر کس این قواعد در او یافت شود از آرامش و طمأنینه روح بهره خواهد برد.
سالک: پروردگارا، در این چند کلمه تو همه راز کمال جا گرفته است. ای کاش می توانستم با صداقت بدانها توجه کنم، تا هیچ سختی نتواند مرا آزار دهد. زیرا هر گاه خود را ترسان و دلواپس می بینم، می فهمم که این حالت از روی دور شدن از تعلیمات توست. همه چیز در ید قدرت توست و تو همیشه دوست داری انسانها را به کمال برسانی لطف خودت را بیشتر شامل حالم کن، کمکم کن تا بتوانم از کلمۀ تو مراقبت کنم و نجاتم را پیش ببرم.^[۲۹۴]
بخش ششم:۵-۶. آموزشهای اجتماعی عیسی و پیروان عیسی (ع) :
۵-۶-۱. آموزشهای اجتماعی عیسی: