میزان بارندگی
( میلیمتر)

۳۵

۱/۹

۲/۳

۰

۱

۶/۱

۵/۰

۳/۴

۱/۶

۸/۲۹

۳/۵۱

۶/۴۳

 

 

منبع: (مهندسین مشاور شارمند، ۱۳۸۷: ۲۷)
نمودار شماره ۱: میانگین حداقل و حداکثر دما در ماه های مختلف سال
نمودار شماره۲: میانگین حداقل و حداکثر رطوبت در ماه های مختلف سال
نمودار شماره ۳: میانگین میزان بارندگی در ماه های مختلف سال
۴-۱- ویژگی خاص شهر(دسترسی به آبهای آزاد)
شهر بندرعباس به صورت طولی به موازات آبهای خلیج فارس گسترده شده است. دسترسی به آبهای آزاد در محدوده شهر دارای یک سری مزیت و یک سری محدودیت هایی است. از جمله محدودیت های موجود، محدودیت رشد جنوبی شهر، خطرات ناشی از طوفان های دریایی، شرجی شدن هوا، خطر لغزه زیردریایی و روانگرایی خاک را می توان نام برد.
از جمله مزیت های وجود دریا می توان به مرکزیت ورود و خروج کالا، رونق گردشگری در محدوده، نسیم دریا و تنوع زیستی را اشاره کرد. از طرفی دیگر نزدیکی شهر بندرعباس به دریا باعث یک سری مخاطرات زیست محیطی برای آب خلیج فارس و دریای عمان شده است که در این زمینه می توان آلودگی ناشی از حمل و نقل در درون دریا در اثر ورود و خروج کالا و آلودگی های ناشی از فاضلاب شهری که از طریق خورها به دریا منتقل می شوند را متذکر شد(مهندسین مشاور پرداراز،۱۳۸۹: ۱۳۶).

۵-۱- هسته اولیه پیدایش و گسترش شهر بندرعباس
هسته اولیه شهر، بندر کوچک جرون یا گامرون، در غرب خور سید کامل در حوالی محله قلعه شاهی یا پشت شهر فعلی بوده است که در حال حاضر با توجه به مصالح مورد استفاده و اقلیم منطقه هیچ اثری از بناهای آن زمان (قرن ۱۷ میلادی)، باقی نمانده است ولی مدارک مکتوب موجود چنین بیان می کنند که در حدود سال ۱۶۵۰ میلادی، در غرب خور سید کامل در محله ای که قلعه شاهی نامیده می شد تأسیسات متعلق به تجار انگلیسی وجود داشته است. این شهر به سبب فعالیت های بازرگانی و خصوصاً حضور هلندی ها و انگلیسی ها شهر فعالی بوده است. بندرعباس طی سالهای اواسط قرن ۱۹ با توجه به استقرار سرمایه داران و بازرگانان از بصره، محمره(خرمشهر)، عربستان و حتی هندوستان در این شهر، به عنوان مکانی برای انبار کالا و بندر لنگه به عنوان بندر آزاد مطرح می گردد. از آن زمان تا اواخر دوره قاجار بندرعباس اهمیت خود را به عنوان یکی از دو بندر جنوب ایران حفظ می کند. پس از جنگ جهانی اول، با ایجاد و رونق بنادر جدیدی چون بندر امام خمینی، بندر ماهشهر و خرمشهر و احداث راه آهن سراسری، بندرعباس به کلی از رونق افتاد و فعالیت آن منحصر به تجارت ساحلی و داد و ستد با کشورهای جنوب خلیج فارس گردید.
این شهر با آغاز جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط متفقین و تمرکز ترابری دریایی در خرمشهر و بندر امام خمینی ( و پس از آن تا سالهای آخر دهه ۳۰) رونق قبلی خود را از دست دادو به کلی فراموش شد تا جایی که به صورت تبعیدگاه افراد شرور درآمد.
با آغاز دهه ۴۰ و اهمیت یافتن امارات جنوبی خلیج فارس و اهمیت سوق الجیشی بندرعباس، این شهر مورد توجه حکومت مرکزی قرار می گیرد. احداث مسیرهای آسفالته از مقصد کرمان به بندرعباس و شیراز- بندرعباس و همچنین تأسیسات پایگاه های دریایی و هوایی در آن به منظور کنترل هر چه بیشتر بر تنگه هرمز، باعث می شود مهاجرین از دیگر نقاط وارد شهر گردند و جمعیت آن به یکباره رشد شتابانی گیرد ( مهندسین مشاور نقش پیراوش،۱۳۸۷ : ۲۵-۲۴).
۶-۱- مراحل گسترش کالبدی شهر بندرعباس
بندرعباس در اولین تقسیمات کشوری که از دوره پهلوی اول پیشنهاد گردید، جزیی از استان هشتم ( کرمان- مکران) بود. این شهر در سالهای جنگ جهانی دوم (سالهای اولیه دهه ۱۹۵۰) جمعیتی معادل ۱۱ هزار نفر را در خود جای داده بود.
اولین نقشه مدون از شهر بندرعباس در سال ۱۳۳۵ تهیه گردید. در این دوره خور گورسوزان در شرق و خیابان فعلی مالک اشتر در غرب، محدوده اصلی بافت شهری را دربرمی گرفت و وسعت شهر در حوالی سال ۱۳۳۵، ۴۰۰ هکتار برآورد شده است(مهندسین مشاور نقش پیراوش، ۱۳۸۷: ۲۶)، که درسال ۱۳۸۵، به ۵/۵۳۲۳ هکتار افزایش یافته است یعنی طی یک دوره ۵۰ ساله تقریباً ۳/۱۳برابرشده است. در طول پنج سال گذشته (۱۳۹۰-۱۳۸۵)نیز، حدود ۱۷۹۰ هکتار به محدوده بندرعباس اضافه شده و در حال حاضر وسعت محدوده شهر به ۷۱۱۳ هکتار رسیده است. مراحل گسترش کالبدی شهر بندرعباس طی سالهای ۱۳۳۲ تاکنون به پنج مرحله قابل تقسیم است که در جدول زیر ارائه شده است.
۷
جدول شماره ۲: روند رشد کالبدی شهر بندرعباس در دوره زمانی مختلف

 

مرحله گسترش

مقطع زمانی
(سال)

محدوده توسعه یافته شهر
در این دوره

عوامل مؤثر بر گسترش شهر
در این مقطع زمانی

جمعیت پیش بینی شده شهر(نفر)

 

۱

۱۳۳۵

- شرق خور گورسوزان و روستای سورو در فاصله ۳/۲ کیلومتری آن

_

۱۷۷۱۰

 

۲

۱۳۴۳