پروتکل 1988 کنوانسیون بین‌المللی خط شاهین بارگیری

پروتکل 1988 کنوانسیون بین‌المللی خط شاهین بارگیری

تاریخ لازم‌الاجرا شدن تاریخ تصویب در آیمو - 01/02/2000      11/11/1988

تاریخ لازم‌الاجرا شدن تاریخ تودیع سند الحاق تاریخ تصویب در مجلس

11/11/1385    09/08/1385    27/02/1384

این پروتکل که در 11 نوامبر 1988 تصویب و در فوریه سال 2000 لازم اجرا گردید. به هماهنگی روش بازرسی و صدور گواهینامه می‌پردازد. پروتکل 88 خط شاهین مثل هر پروتکل دیگری سبب تغییرات اساسی در بعضی از بخش‌های کنوانسیون گردید. در این پروتکل مقررات خاصی را در ضمایم فنی کنوانسیون خط شاهین اصلاح و روش پذیرش ضمنی را معرفی نمود. موضوع سیستم هماهنگ بازرسی و صدور گواهینامه‌های فنی و ایمنی (HSSC) به‌عنوان یک الحاقیه به کنوانسیون خط شاهین 1966 اضافه گردید. این پروتکل برای یکسان‌سازی الزامات بازرسی و صدور گواهینامه‌ها با مواردی که در سو لاس و مار پل درج گردیده بود، به تصویب رسید. سیستم هماهنگ، مشکلات ناشی از زمان بازرسی و تناوب بین بازرسی‌ها که همزمان نباشند را کاهش می‌دهد به صورتی که کشتی مجبور نخواهد شد جهت بازرسی‌های مربوط به یک کنوانسیون به یک بندر و یا تعمیرگاه برود و مدتی بعد در رابطه با یک کنوانسیون دیگر به‌جای دیگری برود.

3-7-9 کنوانسیون بین‌المللی اندازه‌گیری ظرفیت کشتی‌ها (1969)

کنوانسیون بین‌المللی اندازه‌گیری ظرفیت کشتی‌ها (1969)

تاریخ لازم‌الاجرا شدن توسط اعضاء تاریخ تصویب در آیمو - 18/07/ 1982         23/06/1969

تاریخ لازم‌الاجرا شدن تاریخ تودیع سند الحاق تاریخ تصویب در مجلس

27/04/1361    07/10/1352    05/09/1352

کنوانسیون مذکور، اولین تلاش موفق برای ارائه سامانه‌ای جهانی برای اندازه‌گیری ظرفیت کشتی‌ها محسوب می‌شود. کنوانسیون اندازه‌گیری ظرفیت کشتی‌ها یکی از کنوانسیون‌های مرتبط با ایمنی کشتیرانی است که بر مبنای ضرورت ایجاد اصول و قوانین واحد برای تعیین ظرفیت کشتی‌هایی که به سفرهای بین‌المللی می‌روند تهیه‌شده است. این کنوانسیون با تعیین ضوابط و فرمول‌هایی نحوه محاسبه فضاهای موجود در کشتی‌ها برای حمل بار و فضاهای حمل مواد سوختی و دیگر مواد موردنیاز برای حرکت کشتی وزندگی خدمه در دریا استاندارد مشخصی را برای تعیین ظرفیت خالص و ظرفیت ناخالص کشتی‌ها ارائه می‌دهد. درگذشته، سامانه‌های مختلفی برای محاسبه ظرفیت کشتی‌های تجـاری به کـار می‌رفت. اگرچه همه‌ این روش‌ها بر اسـاس روش پیشنهادی جورج مورسام، در وزارت تجـارت انگلیس تنظیم‌شده بودند تفاوت‌های چشمگیری بین آن‌ ها وجود داشت، ازاین‌رو، تدوین سیستم واحد بین‌المللی ضرورت پیدا کرد. ظرفیت‌های ناخالص و خالص، با محاسباتی مستقل از یکدیگر در کنوانسیون منظور شده‌اند. کنوانسیونی که در 23 ژوئن 1969 تصویب و در 18 ژوئیه 1982 لازم‌الاجرا شد.

تمام کشتی‌هایی که بعد از 18 ژوئیه 1982 ساخته‌شده‌اند مشمول قوانین این کنوانسیون هستند. کشتی‌هایی که قبل از این تاریخ ساخته‌شده‌اند مجاز بودند ظرفیت موجود خود را به مدت 12 سال از تاریخ لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون یا تا 18 ژوئیه 1994 حفظ کنند.  هدف از تعیین این دوره‌ تدریجی، حصول اطمینان از پشتوانه اقتصادی مناسب برای کشتی‌ها بود زیرا عوارض بندری و سایر عوارض بر اساس ظرفیت کشتی اخذ می‌شدند. بااین‌حال، کنوانسیون به نحوی تدوین‌شده بود که محاسبات ظرفیت‌های خالص و ناخالص بر اساس سیستم جدید چندان با محاسبات قبلی متفاوت نباشد. بر اساس این کنوانسیون اصطلاحات مرسوم قبلی، نظیر ظرفیت حجمی ناخالص ثبت‌شده و ظرفیت حجمی خالص ثبت‌شده، به ظرفیت حجمی ناخالص و ظرفیت حجمی خالص تغییر یافت. ظرفیت‌های حجمی ناخالص، اساس مقررات مربوط به خدمه، قوانین ایمنی و حق ثبت را تشکیل می‌دهند. ظرفیت‌های حجمی خالص و ناخالص هر دو برای محاسبه عوارض بندری بکار می‌روند. ظرفیت حجمی ناخالص، بر مبنای حجم قالبی تمام فضاهای بسته کشتی محاسبه می‌شود و ظرفیت حجمی خالص نیز کمتر از 30% ظرفیت حجمی ناخالص نخواهد بود. این کنوانسیون طی همایشی که از طرف IMO در لندن برگزار شد به تصویب رسید و به “اندازه‌گیری تناژ ” معروف گردید. مفاد اساسی این کنوانسیون اصول و قواعد واحدی را برای تعیین ظرفیت کشتی‌هایی که به سفرهای بین‌المللی اشتغال دارند، در نظر گرفته و تعیین ظرفیت خالص و ناخالص کشتی‌ها بر اساس مفاد این کنوانسیون انجام می‌شود. در کشتیرانی تجاری ظرفیت بارگیری کشتی درواقع اندازه ظرفیت آن برحسب مترمکعب یا حجم کشتی می‌باشد. این امر ظرفیت حجمی کشتی را نشان می‌دهد و تناژ به‌عنوان مبنای ارزیابی عوارض بندری، عبور از آبراه، راهنمایی و سایر هزینه‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد. بر اساس این کنوانسیون، کلیه کشتی‌های با طول 24 متر به بالا، جهت دریانوردی بین‌المللی ملزم به رعایت این کنوانسیون می‌باشند. بر این اساس میزان حجم فضای بسته در یک کشتی از کیل تا دودکش یعنی فضاهایی که در چارچوب بدنه قرار می‌گیرند منهای فورکستل و پوپ دک و سوپراستراکچر کشتی. همچنین کشتی‌هایی که دردریای خزر و کشتی‌های در مناطق خاصی از آمریکا و اروگوئه کشتیرانی می‌کنند، لازم اجرا است.

Load Lines PROT 1988

International Convention on Tonnage Measurement of Ships (TONNAGE) (1969)