کنوانسیون تسهیل تردد بین‌المللی دریایی (1965)

عهدنامه تسهیل تردد بین‌المللی دریایی (1965)2

تاریخ لازم‌الاجرا شدن توسط اعضاء تاریخ تصویب در آیمو - 05/03/ 1967         09/04/1965

تاریخ لازم‌الاجرا شدن تاریخ تودیع سند الحاق تاریخ تصویب در مجلس

05/03/1374    07/01/1374    31/01/1373

عهدنامه‌ای که در 9 آوریل 1965 تصویب و از 5 مارس 1967 لازم‌الاجرا شد. اغلب فعالیت‌های بشر باسنت، عرف یا مقررات نظام‌مند می‌شوند. بسیاری از این مقـررات مهـم هستند ولـی بعضی‌اوقات نه‌تنها غیرضروری، بلکه مانع تلقی می‌شوند. به‌غیراز حمل‌ونقل بین‌المللی دریایی، فعالیت‌های معـدودی دستخـوش نظام‌مندی بیش‌ازحد شده‌اند. بخشی از این قوانین متعدد، براثر ویژگی بین‌المللی صنعت کشتیرانی به وجود آمده‌اند. کشورهای مختلف، مستقل از یکدیگر استانداردهای گمرکی، مهاجرتی و غیره را تدوین می‌کنند و شناورها در طول سفر به کشورهای مختلف با برگه‌های فراوانی مواجه می‌شوند که اغلب اطلاعاتی مشابه را با اندک تفاوتی از یکدیگر درخواست می‌کنند. همگام با رشد و توسعه کشتیرانی و تجارت در اوایل قرن 20، کارهای اداری نیز بسط یافت و در دهه 1950، نه‌تنها مشکل، بلکه خطر تلقی شد.

تعداد مدارک اداری بنادر، از بندری به بندری دیگر تفاوت داشت ولی اطلاعات مربوط به محموله‌ها و مسافران کشتی‌ها اغلب مشابه بودند. گاه تعداد نسخ لازم برای بعضی از این مدارک بسیار زیاد بود. تنوع برگه‌ها و تعدد نسخ لازم، ترجمه مدارک به زبان محلی، الزامـات کنسولی، تنـوع مدارک، کاغذبازی و درنهایت، تأییـد کلیه اطلاعات به‌وسیله فرمانده کشتی، مشکلاتی بودند که در این حین به وجود آمدند. در اوایل دهه 1960، ملل دریایی به این نتیجه رسیدند که باید به نحوی مانع گسترش این مشکلات شد.

آن‌ ها خواستار اجرای اقدامی بین‌المللی بودند و برای نیل به این منظور به سازمان بین‌المللی دریانوردی، که اولین اجلاس آن در سال 1959 تشکیل‌شده بود، متوسل شدند. در سال 1961، اجلاس دوم مجمع سازمان بین‌المللی دریانوردی قطعنامه‌ای را تصویب کرد که در آن توصیه‌شده بود سازمان بین‌المللی دریانوردی مسئولیت مسئله را بر عهده گیرد. متعاقب آن، گروهی تخصصی مسئله را بررسی کردند و خواستار تنظیم عهدنامه‌ای بین‌المللی برای کمک به تسهیل تردد بین‌المللی دریایی شدند. در اکتبر 1963، اجلاس سوم مجمع سازمان بین‌المللی دریانوردی قطعنامه دیگری را به تصویب رساند که گزارش گروه تخصصی را تأیید می‌کرد. در این قطعنامه، تأکید شده بود که پیش‌نویس عهدنامه تهیه و برای تصویب به اجلاسی ارائه شود که تحت حمایت سازمان بین‌المللی دریانوردی در بهار 1965 تشکیل می‌شد. درنهایت، در اجلاس فوق کنوانسیون تسهیل تردد بین‌المللی دریایی به تصویب رسید. پیشگیری از تأخیر بیش‌ازحد در تردد دریایی، کمک در همکاری بین دولت‌ها و تأمین بالاترین درجه ممکن همگونی در تشریفات، اهداف اصلی این کنوانسیون بودند. در کنوانسیون یادشده تعداد اظهارنامه‌هایی که ممکن است مقامات دولتی خواستار شوند به هشت فقره کاهش داده‌شده است. این کنوانسیون دارای هفت بخش و شش ضمیمه است، که ضمیمه‌های آن برگه‌های قابل‌ دسترس و خلاصه‌ای را ارائه کرده است. ضمیمه کنوانسیون حاوی قوانینی برای ساده‌سازی الزامات و رویه‌های اسنادی ورود و خروج کشتی است و همچنین برگه‌های مقامات مربوطه را به هشت فرم تقلیل داده است. که این برگه‌ها عبارت‌اند از: