سازمان‌هایی که در بخش دریایی و بندری جهان بازیگر اصلی ایمنی در بنادر و دریا هستند

بروز حوادث وخیم، کشورهای جهان را به همکاری درزمینه دستیابی به حمل‌ونقل ایمن و کارآمد دریایی ترغیب کرد. اقدامات لازم در جهت بین‌المللی کردن قـوانین در چندین مرحلـه صورت گرفت: ابتدا، یکسان‌سازی مقـررات داخلی از طریق معـاهده‌ها (کنوانسیون‌ها) و توافقات دوجانبه یا تفاهمات بین ‌ملل دریایی پیشرو به وقوع پیوست. سپس، کشورهای فوق به‌منظور ایجاد قوانین جهانی اجلاس‌هایی بین‌المللی منعقد کردند و درنهایت، سازمان‌های بین ‌دول مسئولیت انجام کار را بر عهده گرفتند و به‌منظور نظم‌بخشی به امر ایمنی در دریا و حفظ محیط‌زیست دریایی، تصویب اسناد بین‌المللی را سرعت بخشیدند. سازمان‌های بین دول سازمان‌هایی هستند که در سطح جهانی فعالیت می‌کنند. این سازمان‌ها، محل تجمع و تصمیم‌گیری کشورها هستند و به‌طور اخص به سازمان‌دهی حمل‌ونقل دریایی می‌پردازند. علاوه بر این سازمان‌ها، سازمان‌های دیگری نیز، به امر تدوین استانداردها، جمع‌ آوری داده‌ها و پیشگیری از حوادث و محافظت از محیط‌زیست دریایی مشغول‌اند.

لذا قوانین و مقررات استانداردهای ایمنی در حمل‌ونقل بندری و دریایی به دو صورت مطرح می‌گردد:     قوانین، مقررات و استانداردهای بین‌المللی- قوانین، مقررات و استانداردهای ملی

2-4-1 سازمان های بین المللی

سازمان‌های بین‌المللی درواقع اتحادیه‌ای از کشورها هستند که بر اساس معاهده‌ای به‌منظور تحقق اهداف مشترک و در جهت ایجاد کارکردی ویژه ایجادشده‌اند. سازمان‌های بین دول، به دو گروه عمده تقسیم می‌شوند: سازمان‌های وابسته به سازمان ملل متحد و آژانس‌های تخصصی، که برای تنظیم و اجرای عهدنامه‌های خاصی تأسیس می‌شوند. سازمان بین‌المللی دریانوردی، سازمان بین‌المللی کار، اتحادیه بین‌المللی مخابرات و سازمان جهانی هواشناسی، سازمان‌هایی وابسته به سازمان ملل متحد هستند که برای پیشبرد ایمنی در دریا فعالیت می‌کنند. سازمان بین‌المللی ماهواره دریایی و سازمان بین‌المللی آب‌نگاری نیز، به‌طور مستقل از سازمان ملل متحد فعالیت می‌کنند.

2-4-2 سازمان‌های وابسته به سازمان ملل متحد

سازمان‌های تخصصی سازمان ملل متحد مجموعه سازمان‌های زیرمجموعه سازمان ملل متحد هستند که نهادهای وابسته به شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد را به‌پیش می‌برند. این سازمان‌ها خاستگاه‌های مختلفی دارند و برخی به‌موجب پیمان‌نامه‌های چندجانبه میان کشورها، به وجود آمده‌اند؛ ولی به‌مرورزمان همگی تحت رهبری نظام سازمان ملل متحد درآمدند و بر پایه مفاد ۵۷ و ۶۳ منشور سازمان ملل متحد، یکی از ارکان آن شده‌اند. این سازمان‌ها که امروزه تعداد آن‌ ها به ۲۰ عدد رسیده است، دارای محدوده‌ها و قلمروهای متعددی هستند و شمار قابل‌توجهی از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار داده‌اند. که در ادامه به ساختار تشکیلاتی و هدف از تشکیل این سازمان‌ها اشاره می‌شود.

2-4-3 سازمان بین‌المللی دریانوردی

طرح تأسیس سازمان بین‌المللی دریانوردی یا آیمو در ۶ مارس ۱۹۴۸ در اجلاسی که در ژنو برگزارشده بود به تصویب رسید. این سازمان ۱۰ سال بعد اجرایی گردید و از سال ۱۹۵۸ شروع به کار در جامعه بین‌المللی نمود. سازمان مذکور سابقاً سازمان مشورتی دریایی بین‌الدول خوانده می‌شد اما از سال ۱۹۸۲ به سازمان بین‌المللی دریانوردی تغییر نام داد. هدف سازمان بین‌المللی دریانوردی، تسهیل همکاری و مبادله اطلاعات میان کشورهای عضو درزمینه موضوعات فنی مربوط به کشتی‌رانی و به وجود آوردن عالی‌ترین معیارهای ایمنی دریایی است. سازمان مذکور نقطه عطفی در جامعه بین‌المللی به شمار می‌آید چراکه این نخستین بار است که یک رکن بین‌المللی صرفاً اختصاص به مسائل دریایی دارد. این سازمان هم‌اکنون با ۱۷۰ عضو و ۳ عضو وابسته یکی از مؤسسات تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد است و مقر آن در لندن (انگلستان) می‌باشد. سازمان بین‌المللی دریانوردی یک سازمان کاملاً تخصصی درزمینه حمل‌ونقل دریایی است که به‌منظور افزایش ایمنی در دریا تشکیل‌شده است. ازآنجایی‌که کشتیرانی صنعتی بین‌المللی است، اغلب کشورها دریافته‌اند درصورتی‌که اقدامات به‌منظور افزایش ایمنی به‌صورت بین‌المللی انجام گیرد بسیار مؤثرتر خواهد بود. به‌طور مختصر سازمان بین‌المللی دریانوردی با معرفی ماهیت و کلیه توانمندی‌های خطرناک یک کالا در سیستم حمل‌ونقل دریایی و چگونگی برخورد با کالا در کلیه مراحل حمل‌ونقل به دنبال رسیدن به هدف اصلی ایمنی حمل‌ونقل دریایی با کاهش کلیه ریسک‌ها و خطرات ناشی از حمل‌ونقل طبقه‌بندی‌های مختلف کالا می‌باشد.

International Maritime Organization(imo)

Inter-Governmental Maritime Consultative Organization

سازمان جهانی هواشناسی

سازمان جهانی هواشناسی یک سازمان بین‌المللی است که در سال ۱۹۵۰ ایجاد گردید هرچند سند تأسیس آن در ۱۹۴۷ امضاشده بود. این سازمان درواقع جانشین سازمان هواشناسی بین‌المللی که در سال ۱۸۷۳ ایجادشده بود، گردید. این سازمان در ۱۹۵۱ در رده سازمان‌های تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد درزمینه آب‌وهوا، هیدرولوژی (اقلیم‌شناسی کاربردی) و علوم ژئوفیزیک درآمد. تعداد اعضای این سازمان تا ۱۲ دی ۱۳۹۱ (اول ژانویه ۲۰۱۳) ۱۹۱ دولت عضو و سرزمین تحت قلمرو است و مقر آن در ژنو، سوئیس قرار دارد. بخشی از طرح‌های مهم علمی و فنی سازمان مذکور درزمینه ایمنی در دریاست. این سازمان با همکاری گروه اقیانوس‌شناسی بین دول، سیستم هماهنگ جهانی ایستگاه‌های اقیانوسی را به اجرا درآورده است و هدف آن، ارتقاء سطح اطلاعات درزمینه تعامل بین اقیانوس و جوّ به‌منظور افزایش ایمنی فعالیت‌های دریایی است.

2-4-5 سازمان بین‌المللی ماهواره دریایی

یکی از سازمان‌های بین دول که مسئولیت مدیریت شبکه جهانی ارتباطات ماهواره‌ای را بر عهده دارد. سازمان مذکور، به‌منظور تأمین دو هدف عمده تأسیس‌شده است: هدف نخست، برقراری زمینه‌ای برای همکاری‌های بین کشورها درزمینه ارتباطات فضایی - دریایی بر اساس اصولی مساوی و هدف دوم، حـل مشکل تراکم روزافزون بسامدهای متوسط و بلنـد در دریاست. سازمان بین‌المللی ماهواره دریایی، با بهره گرفتن از ماهواره‌‌ها، سیستم ارتباطات بین کشتی و ایستگاه‌های ساحلی ارائه‌دهنده خدمات رادیویی را بهبود می‌بخشد.

2-4-6 سازمان بین‌المللی آب‌نگاری

سازمان بین‌المللی آب‌نگاری، از سازمان‌های بین دول مشورتی و فنی بشمار می‌رود. این سازمان، به سازمان ملل متحد وابسته نیست اما با بعضی ارکان سازمان ملل، به‌ویژه سازمان بین‌‌المللی دریانوردی همکاری نزدیک دارد. اجلاس‌هایی که به‌منظور ارتقاء ایمنی در دریانوردی برگزار می‌شوند دستاوردهایی مشتمل بر استانداردسازی نقشه‌های دریایی، تصویب استانداردهای یکسان برای نقشه‌های الکترونیکی، آموزش و کمک‌های فنی برای انجام بررسی‌های آب‌نگاری، گردآوری دستورالعمل‌های دریانوردی و نشر کتب و نشریات مختلف فنی و تخصصی دارند. این سازمان در تدوین قوانین دریایی نقش بسزایی ایفا کردند. این سـازمـان خصـوصی، که مؤسسـات حقـوقی دریایـی در کشورهای غربی را گرد هم آورده بود، نقشی مستقیم در تدوین چندین متن درزمینه ایمنی، ازجمله تصادم و عملیات بازگردانی را بر عهده‌ داشت.

2-4-7 سازمان بین‌المللی استانداردسازی

سازمان بین‌المللی استانداردسازی که معمولاً به نام ایزو (به انگلیسی: ISO) شناخته می‌شود، موسسه بین‌المللی تعیین استاندارد متشکل از نمایندگان مؤسسات استانداردسازی ملی است. این سازمان غیردولتی در سطح وسیع به وضع استانداردهای کلی و جزئی برای هماهنگ کردن استانداردهای متفاوت جهانی می‌پردازد. در عمل ایزو به‌صورت یک کنسرسیوم با ارتباطات قوی با دولت‌ها فعالیت می‌کند. این مؤسسه انواع استانداردهای تجاری و صنعتی جهانی را تعیین می کند. مرکز ایزو در ژنو سوئیس قرار دارد. 2 ایزو کار رسمی خود را از تاریخ بیست و سوم فوریه ۱۹۴۷ آغاز کرده است. این سازمان به ترویج جهانی استانداردهای اقتصادی و صنعتی می‌پردازد تا مبادلات صنایع و فنون مختلف را در یک راستا هماهنگ کند. سازمان بین‌المللی استانداردسازی، باآنکه یک سازمان غیردولتی است، به دلیل این‌که استانداردهای این موسسه تبدیل به قوانین می‌گردد از بیشتر سازمان‌های غیردولتی قدرتمندتر است. امروزه نزدیک به ۱۵۷ کشور در این سازمان به عضویت درآمده‌اند که ایران نیز یکی از آن‌هاست. سازمان بین‌المللی استانداردسازی سهم اصلی در استانداردسازی و ایمن‌سازی ساخت کلیه تجهیزات بکار گرفته‌شده در بنادر را داشته است. درواقع استفاده از استانداردهای سازمان بین‌المللی استانداردسازی در ساخت تجهیزات، همواره به‌عنوان اصل و اصول کلیه کنوانسیون‌هایی است که رابطه منطقی و ایمنی بین تجهیزات و انسان را برقرار می‌کنند. این جدای از فعالیت‌های سازمان بین‌المللی کار در بخش بندری است که همواره تلاش نموده انسان را در برخورد با تجهیزات، کشتی‌ها و کلیه عوامل دیگر ساخت بستر به‌صورت ایمن و سالم حفظ نماید وجود ندارد.

World Meteorological Organization(wmo)

International Meteorological Organization

UNDG Members» ‎» (انگلیسی)‎. بازبینی‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۱۲.

«WMO in brief ‏» ‎(انگلیسی)‎. سازمان جهانی هواشناسی. بازبینی‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۱۲.

The International Organization for Standardization

2. . ایزو، © ۲۰۰۷. بازیابی شده در ۷ سپتامبر ۲۰۰۷

مقررات بین‌المللی در قوانین بندری و دریایی ایران

مجموعه قوانین و مقررات بندری و دریایی ایران که در پی عضویت دولت در سازمان‌ها و مجامع بین‌المللی یا الحاق به قراردادها و معاهده‌های بین‌المللی مستند به تصویب قوه مقننه و بر مبنای مفاد قواعد و مقررات عهدنامه‌ها تدوین و تصویب‌شده‌اند. این مجموعه در 3 بخش جامع و متمایز زیر دسته‌بندی می‌شود:

• مقررات راجع به عضویت ایران در سازمان‌ها و مجامع بین‌المللی دریایی
• معاهده‌های دوجانبه یا سه‌جانبه بین ایران و سایر دول
• قوانین مربوط به اجازه الحاق ایران به معاهده‌های بین‌المللی و مقررات پیامد آن‌ ها

قوانین اخیر، یعنی اجازه الحاق به معاهده‌های بین‌المللی، به‌طور عمده موجد مقررات بین‌المللی در قوانین بندری دریایی ایران و نحوه الزام به اجرای آن‌ ها هستند. پس از عضویت در یک اتحادیه یا سازمان، یا الحاق به معاهده‌ای بین‌المللی، مفاد اساسنامه آن سازمان یا مفاد عهدنامه به صورتی مناسب و منطبق با قوانین داخلی کشور تلفیق و برای دولت لازم‌الاجرا خواهند شد بااین‌حال، ممکن است قانون‌گذار مواردی از مصوبه‌های عهدنامه‌ای را لازم‌الاجرا نداند و اغلب ممکن است در متن عهدنامه نیز حق کشورهای عضو برای اعمال نکردن موارد مذکور محفوظ شده باشد برای مثال، در این رابطه می‌توان به بندهای «الف، ب، ج و د» در ماده 30 عهدنامه بین‌المللی نجات دریایی مصوب 30 فروردین 1373 اشاره کرد که در ماده‌واحده قانون اجازه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به عهدنامه مذکور به‌صراحت قیدشده است،

”مشروط بر آنکه مقررات کنوانسیون در موارد مذکور توسط جمهوری اسلامی ایران لازم‌الرعایه نباشد“. حال به معرفی سازمان بنادر و دریانوردی به‌عنوان نماینده دولت جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین‌المللی و اهمیت حقوق دریایی در ایران می‌پردازیم:

3-2 سازمان بنادر و دریانوردی

سازمانی دولتی که متولی امور حاکمیتی بنادر و کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران در سطوح ملی و بین‌المللی است. این سازمان یکی از معاونت‌های وزارت راه و شهرسازی جمهوری اسلامی ایران است و تحت نظارت مدیرعامل، که معاون وزیر راه و شهرسازی است و یک هیئت عامل اداره می‌شود. همچنین یک شورای عالی، متشکل از وزرای امور اقتصادی و دارایی و راه و شهرسازی، معاون رئیس‌جمهور و معاونت توسعه و راهبردی، وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و فرمانده نیروی دریایی، مشی کلی سازمان، بودجه، گزارش سالیانه، آیین‌نامه‌های اجرایی و اعضای هیئت عامل را تعیین یا تصویب می‌کند.

3-3 اهمیت حقوق دریایی در ایران

اهمیت حقوق دریایی را باید با توجه به قدرت ناوگان ملی میزان تحرک و فعالیت بنادر کشور و موقعیت جغرافیایی سنجید. برسی این موضوع در دو حالت قبل از انقلاب و بعد از انقلاب صورت می‌گیرد.

قبل از انقلاب: باوجود بهره‌مندی ایران از آب‌های دریایی مازندران - خلیج‌فارس، دریایی عمان و اروندرود و تأثیر بسزایی در بخش تجارت خارجی از طریق دریا کمتر موردتوجه دولت و دانشگاه‌ها قرارگرفته همچنین از تأثیری که فعالیت‌های دریایی در سلامت محیط‌زیست، بازرگانی خارجی، اقتصاد ملی و حتی امنیت کشور داشته‌اند موردتوجه قرارگرفته است.

بعد از انقلاب: امتیازاتی نظیر اکتشافات علمی، موقعیت ممتاز کشور، ورود کشتی‌های مجهز، ظهور کنوانسیون بین‌المللی و پاسخگو نبودن قانون دریایی ایران باعث شده تا مسئولین نسبت به گذشته به مباحث حقوق دریایی بیشتر توجه کنند. بدین ترتیب در سال 1361 سازمان بنادر و کشتیرانی با همکاری سازمان بین‌الملل دریایی (IMQ) و با بهره‌گیری از تجارب دکتر رفیع رضا لایحه اصلاح قانون دریایی ایران مصوب 1341 را تنظیم کرد ودرسال 1365 به هیئت دولت جهت تصویب تقدیم کرد.

مجموعه قوانین و مقررات بندری دریایی ایران، تنظیم مدیریت حقوقی، ناشر روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان بنادرودریانوردی، 1382، انتشارات دید آور، ص 195.

مفهوم حقوق ممتاز دریایی

حق دریایی مؤسس وجه متمایز و تاریخی حقوق دریایی مدرن است. اساس این حقوق به دوران قرون‌وسطی برمی‌گردد. حق ممتاز دریایی حقی است عینی (line) که اساس و بنیان حق اقدام علیه شیء (action in rem) را تأسیس می کند. شی‌ء کشتی است و اقدام علیه آن به‌منظور به ثمر رساندن نفس ادعایی است که در حق عینی مستتر است. این دو حق لازم و ملزوم‌اند یعنی هر جا که وجود حق عینی دریایی ثابت شود، حق دعوی علیه کشتی نیز قابلیت اقامه پیدا می‌کند؛ و هر جا حق اقامه دعوی علیه کشتی مشاهده شود، وجود حق عینی نیز اثبات پذیر خواهد بود.

3-5 تعریف اسناد حقوقی و تفاوت کنوانسیون به‌عنوان یک سند حقوقی با دیگر اسناد حقوقی بین‌المللی

معاهده توافق کشورها به‌صورت مکتوب و طبق حقوق بین‌المللی برای طرفین الزام حقوقی و مکلفیت ایجاد می‌کند. این توافق با عناوین مختلف انعکاس می‌یابد. عهدنامه (میثاق، کنوانسیون)، منشور، پیمان، اعلامیه، یادداشت تفاهم، بیانیه و الحاقیه ها (پروتکل)، اصلاحیه‌ها، توصیه‌ها، آیین‌نامه‌ها، راهنماها و قطعنامه‌ها و… از مهم‌ترین عناوینی است که برای عنوان یک موافقت بین‌المللی صورت می‌گیرد. البته اسناد حقوقی در سازمان بین‌المللی دریانوردی شامل اسناد حقوقی سازمان جهانی دریانوردی که به اعمال حاکمیت بین‌المللی در عرصه دریاها کمک می‌نمایند عبارت انداز:  •عهدنامه‌ها(کنوانسیون‌ها)      •الحاقیه ها(پروتکل‌ها)      •اصلاحیه‌ها         •توصیه‌ها،آئین‌نامه‌ها و راهنماها      •قطعنامه‌ها

3-5-1 عهدنامه (کنوانسیون‌ها)

عهدنامه عبارت است از توافقی که به‌صورت کتبی بین دولت‌ها منعقدشده و مشمول حقوق بین‌المللی است با قطع‌نظر از اینکه در یک یا چند سند تنظیم‌شده باشد ضمناً در برخی از کشورها بین کنوانسیون و عهدنامه تفاوتی گذاشته نمی‌شود. مهم‌ترین اسناد سازمان بین‌المللی دریانوردی و اسناد حقوقی که کشورهای عضو برای ساماندهی بعضی جنبه‌های مسائل دریایی، نظیر ایمنی یا آلودگی در دریا، مجبور به رعایت آن هستند. عهدنامه‌ها از روی عنوان و تاریخ تصویب در مجمع شناخته می‌شوند. در این اسناد، ممکن است جزئیات فنی مطالب نیز، به‌صورت ضمایم پیوستی، لحاظ شده باشند. کشورهای عضوی که عهدنامه‌ای را تنفیذ می‌کنند یا به آن ملحق می‌شوند موظف هستند الزامات آن را در پوشش قانون ملی به اجرا درآورند.

تنفیذ برای کشور عضو، وظیفه دوگانه‌ای ایجاب می‌کند که شامل پذیرش تعهد مندرجات عهدنامه و قبول نظارت بین‌المللی است.

مجموعه قوانین و مقررات بندری دریایی ایران، تنظیم مدیریت حقوقی، ناشر روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان بنادرودریانوردی، 1382، انتشارات دید آور، ص 203.

دایره‌المعارف جامع دریایی بندری – سازمان بنادر و دریانوردی

الحاقیه ها (پروتکل‌ها)

اسنادی مهم که به هنگام ضرورت تنظیم اصلاحیه برای عهدنامه‌هایی صادر می‌شوند که تصویب‌شده‌اند ولی لازم‌الاجرا نشده‌اند. اصطلاح پروتکل که در قراردادها و موافقت‌نامه‌های بین کشورها زیاد به‌کاربرده می‌شود به‌عنوان ضمیمۀ یک قرارداد یا موافقت‌نامه و توضیحات و اصلاحات مربوط به آن است. این توضیحات و اصلاحات گاهی بدون امضای پروتکل و از طریق مبادله نامه‌هایی که ضمیمۀ قرارداد می‌شود به عمل می‌آید. پروتکل در محاورات و مکاتبات سیاسی معنی تشریفات هم می‌دهد.

3-5-3 اصلاحیه‌ها

اسنادی که پس از بحث، توافق و تصویب در مجمع سازمان با تصویب قطعنامه‌ای به عهدنامه‌ها، الحاقیه ها و ضمایم آن‌ ها اعمال می‌شوند. اصلاحیه بخش کوچکی از تغییرات و اصلاحات بوده که پس از بحث، توافق و تصویب در مجمع سازمان با تصویب قطعنامه‌ای به عهدنامه‌ها، الحاقیه ها و ضمایم آن‌ ها اعمال می‌شوند.اصلاحیه‌ها طی یک گردشکار از طریق کمیته‌های زیرمجموعه سازمان تهیه و به تصویب مجمع رسیده است. قدرت اجرایی و الزامات یک اصلاحیه، همانند کنوانسیون است.

3-5-4 توصیه‌ها، آیین‌نامه‌ها و راهنماها

دیگر اسناد رسمی سازمان بین‌المللی دریانوردی که برای طیـف وسیعی از موضوعات، به‌ویژه مسائل فنی، تصویب می‌شوند. هریک از این اسناد با یک قطعنـامه به تصـویب می‌رسند. البتـه توصیه‌ها، مدارکی رسمی، نظیر عهدنامه و الحاقیه، تلقی نمی‌شوند و منوط به تنفیذ نیستند و نسبت به مدارک رسمی، رهنمودهای مفصل‌تری ارائه می‌دهند. توصیه‌ها برای دولت‌ها الزام قانونی به همراه ندارند ولی راهنمای دولت‌ها در تدوین مقررات ملی هستند. بسیاری از دولت‌ها با ادغام تمام یا بخشی از مندرجات این توصیه‌ها با قوانین و مقررات ملی خود آن‌ ها را اجرا می‌کنند. هدف از توصیه‌ها، تکمیل یا کمک به اجرای مندرجات عهدنامه‌ها و در برخی موارد آیین‌نامه‌ها و راهنماهاست. برخی توصیه‌ها، مشتمل بر آیین‌نامه‌ها، راهنماها یا توصیه‌های حرفه‌ای، درزمینه مسائل مهمی هستند که برای تدوین به شکل اسناد حقوقی نظیر عهدنامه و الحاقیه مناسب نبوده‌اند. توصیه‌ها، آئین‌نامه‌ها راهنماها اسناد رسمی سازمان بوده که با یک قطعنامه به تصویب می‌رسند. توصیه‌ها، مدارکی رسمی، نظیر عهدنامه و الحاقیه، تلقی نشده و منوط به تنفیذ نمی‌باشند و نسبت به مدارک رسمی، رهنمودهای مفصل‌تری ارائه می‌دهند. توصیه‌ها برای دولت‌ها الزام قانونی به همراه ندارند ولی راهنمای دولت‌ها در تدوین مقررات ملی هستند. بسیاری از دولت‌ها با ادغام تمام یا بخشی از مندرجات این توصیه‌ها با قوانین و مقررات ملی خود آن‌ ها را اجرا می‌کنند. هدف از توصیه‌ها، تکمیل یا کمک به اجرای مندرجات عهدنامه‌ها و در برخی موارد آیین‌نامه‌ها و راهنماهاست. برخی توصیه‌ها، مشتمل بر آیین‌نامه‌ها، راهنماها یا توصیه‌های حرفه‌ای، درزمینه مسائل مهمی هستند که برای تدوین به شکل اسناد حقوقی نظیر عهدنامه و الحاقیه مناسب نبوده‌اند.

3-5-5 قطعنامه‌ها

اسنادی نهایی که پس از توافقات مجمع یا کمیته‌های اصلی درباره مسائلی نظیر اصلاحیه‌ها یا توصیه‌ها، صادر می‌شوند و قطعنامه‌های مجمع یا کمیته ذی‌ربط تلقی می‌شوند. چنانچه قطعنامه‌ای درباره اصلاحیه به عهدنامه‌ای که در کشور عضوی تنفیذ شده است دریکی از کمیته‌های اصلی صادر شود کشور عضو می‌تواند آن قطعنامه را از طریق قانون داخلی خود به اجرا گذارد.

دایره‌المعارف جامع دریایی بندری – سازمان بنادر و دریانوردی

دایره‌المعارف جامع دریایی بندری – سازمان بنادر و دریانوردی

دایره‌المعارف جامع دریایی بندری – سازمان بنادر و دریانوردی